W procesu nastupajo nadpad na Bukečansku wotnožku lutowarnje w januaru 1997 móhło k překwapjacemu zawrótej dóńć. Hłowny wobwinowanski swědk, 40lětny Žitawčan, kiž bu hižo jako sobuskućićel nadpada zasudźeny, na druhim jednanskim dnju rjekny, zo njeje sej wěsty, hač wobskorženeho znaje.

Jana S. přesłyšować je za wšitkich wobdźělenych napinace. Swědk sej při rěčenju ruku před hubu dźerži. Nastajnosći dyrbja jeho napominać, zo ma jasnišo rěčeć. To pak je za njeho ćežko. 40lětny ćerpi na multiplu sklerozu. Kak je so na jeho strowotu wuskutkowało, zo bě wón lětdźesatki drogi brał, Budyska wonkowna komora Zhorjelskeho krajneho sudnistwa njeposudźuje. Znajmjeńša rozprawa Jana S. wo nadpadźe na lutowarnju, za kotryž bu wón hižo 1997 k jastwu zasudźeny, dotalnym wopisanjam podawkow poměrnje dokładnje wotpowěduje (Serbske Nowiny rozprawjachu). Rozsudnu informaciju pak wón dać njemóže. Wobskorženy sam smě prašenje formulować: „Sym ja to, z kotrymž sy tehdy banku nadpadnył, abo njejsym to?“ Wotmołwa: „Njemóžu z wěstosću rjec, zo ty to bě.“