Pjatk, 10. decembra, je w Přiwćicach znaty serbski ratar Kurt Latka 96lětny zemrěł. Znaju jeho nimale cyłe žiwjenje. Prěni raz sym jeho wědomje zetkał na ewangelskim cyrkwinskim dnju. Wón bě měrny čłowjek a měješe porno druhim dorosćenym w mojim wobswěće jara wysoki hłós. „To je knjez Latka z Přiwćic“, mi jeho te­hdy naš nan předstaji. „Wón je zastupjer Serbow w sakskej synodźe.“ Aha, sej mys­lach a so runočasnje prašach, što tale „synoda“ je? Najskerje budźe to něšto, na čož smědźa jenož lubi, mudri stari ludźo chodźić, dale pak wo tym njerozmyslowach.

Zo bě Kurt Latka woprawdźe mudry, luby čłowjek, sym nazhonił jako dźěłach w lěkarskej praksy našeho nana. Hdyž so jeho tam něšto woprašach, sym stajnje dokładnu wotmołwu dóstał. Tak na přikład zhonich, zo je wón z Přiwćic, zo je to wjes pola Malešec, zo słušeja Přiwćicy po wosadźe do Budyšinka, hdźež bu tež křćeny, a zo bě wón mnohe lěta zastupjer Serbow w sakskej synodźe. A jónu chcych wědźeć, što to dokładnje je, a dóstach – za knjeza Latku samozrozumliwje – dobru, spokojacu wotmołwu.

Wón pochadźa z kónčiny Morawska Słowakska, mjez Serbami pak so kaž doma čuje. Wšako su w jeho domiznje mnohe nałožki podobne tym na serbskich wsach. Rěč je wo Milanje Tureku, kiž bu spočatk oktobra w Budyšinje z Čestnym znamješkom Domowiny wuznamjenjeny.

Hižo přeco słušeše lubosć Milana Tureka pućowanju, zo by hinaše kónčiny swěta zeznał. Jara zajimuja jeho kulturne hódnoty, stawizny a předewšěm nałožki. „Wot lěta 1964 je za swojich krajanow organizował wuprawy do Žitawy a Budyšina. Pozdźišo nawjaza wón zwiski k Turistiskemu zwjazkej Hornja Łužica-Delnja Šleska a k Budyskej Serbskej kulturnej informaciji“, zwurazni Beno Bělk w lawdaciji.

Nimale 60 lět je wón Domowinjan a wot 1969 hač do 2013 – potajkim 44 lět – bě wón předsyda Janšojskeje Domowinskeje skupiny. Rěč je wo Günteru Zeleńku. Za swoje zasłužby, a tych njeje mało, bu wón spočatk oktobra z Čestnym znamješkom Domowiny wuznamjenjeny.

Za čas předsydstwa Güntera Zeleńka je Janšojska Domowinska skupina na 297 čłonow a čłonkow rozrostła. „Dołhi čas bě wona najwjetša Domowiny. Přewšo wužitny bě čas Zeleńka jako předsyda skupiny a Janšojski wjesnjanosta za wuwiće serbskeho žiwjenja we wsy“, zwurazni Heike Apeltowa w lawdaciji. Zhromadnje z Ursulu Starikowej je wón w tych lětach zakładny kamjeń połožił za nastaće Janšojskeho domizniskeho muzeja. Dale připisuja jemu wuhotowanje wustajeńcy stareje keramiki a burskeho gratu kaž tež jónkrótneje přehladki serbskeje narodneje drasty, w kotrejž widźi wopytowar z kóždeje wosady Delnjeje Łužicy znajmjeńša jednu wariantu, kaž z wobkrućenja za počesćenje wuchadźa.

Lubin/Budyšin (SN/at). „Chcemy jako wokrjes ze swojej politiku serbskosći nowe wuwiće zmóžnić“, praji krajny rada wokrjesa Dubja-Błóta Stephan Loge (SPD) k spěchowanskemu čłonstwu jednoho wokrjesa scyła w Domowinje, kotrež mjeztym wot 11. decembra 2020 wobsteji. Politika je w zašłosći serbskosć „husto wróćo tłóčiła“. Minjene lěto pak pokazuje, zo nětko w najsewjernišim delnjołužiskim wo­krjesu hinak postupuja. Loge dopomina na prěni serbski swjedźeń literatury a hudźby z awtorkami, awtorami, hudźbnicami a hudźbnikami ze wšeje ­Łužicy we wokrjesnym měsće Lubinje.

Podawk „je pokazał, zo pod tuchwilu ćežkimi wobłukowymi wuměnjenjemi serbski profil našeho wokrjesa dale wótřimy“. Za nowe lěto připowědźa krajny rada dalše nowosće, na přikład knihu „Wěcej ako drastwa ... Serbske žywjenje we wokrejsu Dubja-Błóta“, na kotrejž dźěła wo­krjesna społnomócnjena hromadźe z wo­krjesnym archiwom.