Lěta 1990, spočatk decembra, w Nowym Casniku čitaš slědowacu rozprawu: „Naša­ Serbska pratyja da w tutym lěće dołho na so čakać. Tomu so nichtó njedźiwa w času wulkich přewrótow. Tuž podach so njedawno jako sobudźěła­ćerka serbskeho nakładnistwa na puć do Delnjeje Łužicy, zo bych rěčała z ludźimi, kotřiž hižo dołhe lěta naš kalender w swojich wjeskach předawaja. Wu­zwolich sej župu Gubin/Baršć, dokelž je tam sobu najwjace woteběrarjow Pratyje ... To so wě, zo njezetkach wšitkich pře­­da­warjow Pratyje doma, wšako bě to dźěłowy dźeń dopołdnja. Ale ći, z ko­try­miž powědach, su wšitcy zwólniwi Pratyju dale předawać, tež hdyž wona tónraz trochu pozdźe přińdźe a najskerje tež kusk dróša budźe, jako smy to lěta dołho zwučeni byli.“

Moderne hrajnišćo z wuběrnymi wuměnjenjemi za wuměłcow a wjetšim komfortom za publikum – tónle wjele lubjacy zaćišć je we mni prezentacija wo přetwarje SLA zawostajiła. Za dwě lěće ma ze saněrowanjom Röhrscheidtoweje bašty před šěsć lětami zahajeny proces wotzamknjeny być. Nałožena suma zda so mi woprawnjena a je runje tele dny snano signal, zo zjawna ruka kulturu cyle pod skapom stać njeda. Zdobom spjelni so dźělčk sona, kotryž je dźěl wojowarjow za wobydlerske prawa před 30 lětami hajił: wustawu NDR posłownje interpretować a na papjerje propagowane „ludowe wobsydstwo“ skónčnje zwoprawdźić. Přez wokołopuć dóńdźe dórtk zamóženstwa SED do Łužicy, hdźež k tomu přinošuje, wažny towaršnostny stołp – tajki kultura bjezdwěla je – zaručić. Nadźijam so, zo změjemy potom tež hišće wuměłcow, kotřiž bjez wokomikneho eksistencneho stracha we wobnowjenym domje swěru swoje powołanje wukonjeja. Bosćan Nawka

Hórki (JK/SN). Je z dobrym wašnjom, zo Lu­dowe nakładnistwo Domowina woblubowanu knižnu protyku přichodnym čitarjam hižo dočasa předstaji. Ta za lěto 2021 wěnuje so předewšěm Hórkam a wosebitosćam, wosobam a podawkam serbskeje wsy. Njezadźiwa tuž, zo bě rumnosć na Smolic statoku wčera wječor hač na poslednje městno wobsadźena, a to nic jenož wot Hórčanow. Jednaćel LND Syman Pětr Cyž přichwatanych witaše, wuprajejo nadźiju a přeswědčenje, zo budźe so klětuša Serbska protyka mnohim spo­dobać. Wón potwjerdźi, zo maja Hórki potencial, syły zabawjeć.

Kóžde lěto wuhotuje Budyski katolski tachantski chór pod nawodom cyrkwinskohudźbneho direktora Friedemanna Böhmy k zakónčenju rjadu duchow­neje hudźby wosebity koncert. Lětuši minjenu njedźelu bě zdobom posled­nje zarjadowanje, kotrež je Böhme jako tachantski kantor dirigował. Po wjace hač třiceći lětach angažowa­neho skutkowanja poda so wón 1. nowembra na wuměnk. Na kóncu nyšpora duchowneje hudźby přepoda jemu měšćanosta dr. Robert Böhmer čestny wopon města Budyšina.