Štwórć lětstotka je zašło, zo Němska demokratiska republika hižo njewobsteji. K róčnicam, kaž jutřišemu swjedźenjej němskeje jednoty, dopominaja so mnozy na čas do přewróta, na njerjane časy, ale tež na to, zo njebě wšitko špatne.

Dwanaće lět běch w NDR žiwy a při­znawam, zo njebě to hubjeny čas. Dožiwich w tymle kraju wěste dźěćatstwo. Nochcył lěta w žłobiku, pěstowarni a šuli z dobrym kubłanjom parować. Njewobžaruju, zo sym jeničce jednu stronku medalje NDR dožiwił, pozitiwnu. Mnozy, tež Serbja, zeznachu pak tohorunja jeje hrózbnu stronu, kotruž njemóžach sej předstajić. Wi­dźo w telewiziji wobrazy wo protestach a namocy njemóžach zro­zumić,­ zo NDRscy policisća ludźi bija a ranja. Wšako běchu woni za nas­ stajnje „přećeljo a pomocnicy“. Hakle poněčim so mi woči wotewrěštej – tež nastupajo start do noweje towaršnosće, w kotrejž knježa pjenjezy a ludźo su konfrontowani z njewěstosću a problemami, kaž je to bjezdźěłnosć.