To běše ći wje­selo w před­po­sled­nim tydźenju do lěć­nych prózd­nin, jako wuhla­dach­my na šul­skim dworje wulke awto z připo­wě­ša­kom. Njewědźachmy wězo, što wšitko so w připo­wěšaku chowa, ale mó­žach­my sej to hižo myslić, čitajo na nim we wulkich pis­mikach „Skater­schule“. A to bě­še ći tež wo­praw­dźity dyrdomdej. Po rjadow­njach podachmy so do sportownje, zo bychmy so na kole­skach wu­spy­tali. Skate­board, wave­board, rolery a dal­še nastroje k jězdźenju tam na nas čakachu. Jeničke wu­měnjenje, nahłownik na hłowu a po potrjebje škit za łochće a kolena, a hižo započa so wulke wjeselo po hali. Samo małe zadźěwki běchu natwarjene, kotrež zmóžnichu nam skakanje. Balansować běše wosebite wužadanje. Wulki dźak našim wučerjam za njezapomnite dožiwjenje, kotrež bychmy klětu rady wospjetowali!

Šulerjo Šule Ćišin­skeho Pančicy-Kukow

Tele słowa płaća nowemu nasćěnowemu wobrazej, kotryž je grafitijowy wuměłc Uwe Krasel ze Slepoho zhotowił. Ideju za njón wón zrodźi, po tym zo bě so z dźěćimi pěstowarnje „Lěsny jězor“ w Brětni/Michałkach rozmołwjał. Wone sej předstajichu, kak móhł bajkojty jězor w lěsu wupadać. Tež kubłarjo přidachu tu abo tamnu mysličku. Nětko su wšitcy – najbóle pak dźěći, kubłarjo a wuměłc – hordźi na nowu nasćěnowu twórbu a pokazuja ju na foće tež čitarjam Dźěćiznaka. Zawěsće so wona wam runje tak lubi. Kubłarjo a chowancy kubłanišća so wuměłcej a nošerjej pěstowarnje, Křesćansko-socialnemu kubłanskemu skutkej, wutrobnje dźakuja, zo staj to zmóžniłoj.

Dalše informacije:

Hižo w lěće 2019 móžachu z pomocu spě­chowanskeho programa Leader a z pod­pěru zamołwitych za Leaderowy region Łužiska jězorina a města Wojerec kaž tež z angaže­mentom Křesćansko-socialneho kubłan­skeho skutka třěchu a fasadu pěstowarnje „Lěsny jězor“ wobšěrnje saněrować. To naj­lěpše pak je so na kóncu zwoprawdźiło, mjenujcy nasćěnowy wobraz Uwy Krasela.

Maik Brězan

Přirodowe šćežki wokoło Hućinjanskich hatow a Olbaskeho jězora wobstajnje dale wuwiwaja

Přirodowe dožiwjenske šćežki wokoło Hućinjanskich hatow a Olbaskeho jězora zamołwići zaměrnje dale wuwiwaja. Minjeny tydźeń bu dźěl cyłkownje štyrjoch tajkich šćežkow wotewrjeny. Nawoda zarjadnistwa biosferoweho rezerwata Hornjołužiska hola a haty Torsten Roch je přitomnym politikarjam, lěsnikam a zastupjerjam najwšelakorišich zarjadow wuslědki dotalneho dźěła wulce zahorjeny pokazał.

Přirodu dožiwjeć je ludźom dźeń a wažniše. Něhdźe 30 000 zajimcow sej wob lěto přirodowe dožiwjenske šćežki wokoło Stróže wotkrywa, kaž z wobličenjow wuchadźa. Je pak hišće wjace potenciala, je sej Torsten Roch wěsty. Aktualne dalewuwiće pućikow z najwšelakorišimi stacijemi so na to wusměrja, zo móža je ludźo w starobje nul do 99 lět kaž tež zbrašeni wužiwać. Tak maja šćežki bjez zadźěwkow přistupne być.

Z hornčerstwom su w Hózku tamniši bywši młyn zachowali

Hornčerstwo je jedne z najstaršich rjemjesłow čłowjestwa. Stawizny wužiwanja keramiskich surowiznow sahaja samo 25 000 lět wróćo. To dopokazuje namakanka w Dolnich Věstenicach. Keramiske sudobja, namakane we wuchodnej Sibirskej, su na 15 000 lět stare. Tež w Koreji, Chinje a dalšich aziskich a afriskich krajach su archeologojo dopokazy za wukonjenje prastareho rjemjesła našli.

W Europje bě hornčerjenje hižo ně­hdźe w 7. lěttysacu do Chrystusa znate. W běhu časa so drje wobdźěłanje wobstajnje dale wuwiwaše, přiwšěm wosta powołanje hornčerja hač do dźensnišeho njeparujomne. A jednoho tajkeho hornčerja-keramikarja mamy mjeztym tež w Hózku pola Kulowa.

Stary młyn w Hózku