Na wopyće pola cyrkwinskeho hudźbnika a chóroweho dirigenta

Wón ma runje tójšto dźěła, jako jeho­ w Budyšinje wopytam. „Dyrbju so hišće za zwučowanske hodźiny ze šulerjemi­ wokrjesneje hudźbneje šule přihotować“, mi Friedemann Böhme rozkładuje, „tuchwilu wuwučuju tam šesćoch na pišćelach.“ Tak ma přistajeny Budyskeje katolskeje tachantskeje wosady nimo swojeho cyrkwinsko-hudźbneho skutkowanja hišće dalše nadawki. Hudźba je jemu chlěb, radosć a dušiny pokoj. Z njej 59lětny tež młodych ludźi zahorja. Wo tym móžach so znowa přeswědčić na koncerće chóra 1. serbskeje kulturneje brigady w Chróšćanskej cyrkwi. Tam zamó Böhme spěwarki a spěwarjow Budyskeho Serbskeho gymnazija wuměłsce wužadać, a to z twórbami serbskich komponistow kaž Detlefa Kobjele, Jana Pawoła Nagela, Korle Awgusta Kocora a młodeho Feliksa Brojerja, ale tež wuznamneho komponista zašłosće Jacobusa Gallusa a moderneho ameriskeho komponista Stevea Dobrogosza. Na kóncu koncerta njejsu jeno připosłucharjo mócnje přikleskowali.