W žnjencu je wudał Budyšan Jurij J. Šołta swoju knihu „Horje a dele po Serbach“, z kotrejž chce nas „zawjesć do rěče domownych stron“. Swoje rozpominanja poćahuje na Hornju Łužicu, hdźež su Serbja doma w Horjanach a Delanach a dale do směra na Radwor hač do Budyšina.
Jako rodźeny Cyhelńčan wěnuje awtor swojej wsy wosebitu kedźbnosć. Na prašenje „Što móhło wšak wo Starej Cyhelnicy tež kusk wěrne być?“ (55) wotmołwja wón ze stawizničkami wo haskach „Powsy“ a „zerzawym puću“, wo statokach a něhdyšich trjebjenjach bliskich lěsow a kerkow. Přemysluje wo tym, što mjena powědaja a zwotkel móhłe pochadźeć: „Bjez cyhela žadyn twar krasnosće klóštra. […] Za wijatym pućom z Kukowa do Chrósćic załožimy tam do wsy, hdźež trjebaše klóšter swoju cyhelnicu.“ (55)