Zetkanje z dźiwadźelnicu Annu-Mariju Brankačkec w Budyšinje

Nalětnje słónco swěći do wulkich woknow foyera hłowneho domu Budyskeho Němsko-Serbskeho ludoweho dźiwadła. Je po připołdnišej hodźinje. Sym sej z 28lětnej młodej dźiwadźelnicu Annu-Mariju Brankačkec wučinił, zo so tule na rozmołwu zetkamoj. Dypkownje so wona zjewi, smějkotajo so kaž na­lětnje słónco. „Mějach runje šulerske předstajenje inscenacije Jurja Kochoweje hry ,Mój wuměrjeny kraj‘. Njejsym w njej hrajerka, ale simultana rěčnica. Bjez­posrědni němski tekst serbsce rěčacych hrajerjow na jewišću němskemu připosłucharjej dale dawam“, wona powěda. Po tymle jara koncentrowanym dźěle njeskutkuje Budyšanka scyła wučerpana. „Za mnje je simultane rěčenje raz něšto druhe, hačrunjež dyrbiš po hłosu tróšku to sobu hrać, štož so na jewišću stawa. Ale we wěstej distancy, stejo za hrajerjom na jewišću. Tole mi tež wjeselo wobradźa.“ Hakle na kónčnej probje běchu Annje­-Mariji Brankačkec tónle nadawk přepodali.