Benediktej Dyrlichej
k pjećašěsćdźesaćinam
Njedawno spožči Mjezynarodna akademija literatury a wuměłstwa Ukrainy Benediktej Dyrlichej myto Nikolaja Gogola Triumf. Hnydom dopomnich so na Gogolowej twórbje „Nós“, prěnju surealistisku prozu, a dźiwadłowy groteskny kruch „Rewizor“, šwikacy hordosć, hłuposć a twjerdosć ludskeje heje. Snano zda so tole być jara zwažliwe přirunanje, myslo při tym na žiwjenske puće Benedikta Dyrlicha a na wšitke z tym zwjazane wužadanja, překwapjenja a přesłapjenja. Ale tole njezda so scyła tak njemóžne, hódnoćiš-li při tym jeho dotalne žiwjenske lěta a z nimi zwjazane towaršnostne wuwića, katastrofy, přećiwki, dyrdomdeje a přeco zaso budźace a błudźace so nadźije. Hódne to potajkim myto, kotrež hodźi so derje do wopisowanja Dyrlichoweho basniskeho a publicistiskeho tworjenja w zajimje „propagowanja hornjoserbskeje kultury, literatury a rěče w swěće“ (tak w SN ze 7. apryla 2015).