Po přednošku a diskusiji w Lipšćanskim Instituće za sorabistiku je so Milenka­ Rječcyna někotrych prašała, što běchu za nich bytostne dopóznaća ze zarjadowanja.

Bosćij Handrik, zamołwity za serbske naležnosće w Budyskim regionalnym zarjedźe Sakskeje kubłanskeje agentury: Mi bě wažne dóstać konkretny dohlad do dźěławosće Instituta za sorabistiku a tak zdobom zarjadować móc signale, kotrež smy ze stron studentow dóstali. Je to zakład, sej objektiwny wobraz tworić. A nětko dźe wo to, za přichod prawe rozsudy wotwodźeć, štož njebudźe lochko. Derje tež je, zo je so proces komunikacije mjez institutom a studentami wožiwił. Na tym blaku so zaso pokaza, zo je wažne ze sobu rěčeć. Hdyž so to dlěši čas zanjecha, dóńdźe k sćěham, kotrež su na woběmaj wobdźělenymaj bokomaj z ćežemi zwjazane. To mamy přewinyć. Druhdy so prašam, čehodla tak dołho traje, prjedy hač so prěni krok čini.