K přinoškej w SN ze 4. měrca „Hdźež jenož­ myše rejuja ...“, Křesćan Buk z Drježdźan slědowace přispomnja:

Wěcownje analyzuje Měrćin Weclich situaciju hosćencow w Serbach, kaž na přikład­ w Pančicach-Kukowje a dalšich komunach. K wšemu rozmyslowanju pak dyrbi so naspomnić, zo je čas prawniskeje njewěstoty we wuchodnej Němskej wotběžany. Za wšě prawa restitucije bě termin 31. december 1994. We wosebitych­ padach su jón z dowolnosću zwjazkoweho financneho minis­terstwa wo krótki čas podlěšili. To je prawniski fakt. Druhi je, zo běchu naše komuny tež zwonka Serbow – haj, tónle problem, kaž jón awtor wopisuje, njeje regionalny, ale nadregionalny –, swoje předkupne prawo wuži­wajo hosćency a druhe ležownosće kupowali z wotpohladom, je snano pozdźišo z dobytkom zaso předać, štož pak bě častodosć zličbowanka bjez korčmarja. Tak dóńdźe k napoł rozpadanym twarnišćam, a gastronomiske zastaranje njebě hižo zaručene.