Maćeršćina je jemu hižo za čas powołanskeho žiwjenja přeco na wutrobje ležała. Tež w lětach zasłuženeho wuměnka njemóže so wón podpěry za nju wzdać. Rěču­ wo Jurju Šěraku, kiž jutře, 4. julija, w Lejnje wosomdźesaćiny swjeći.

Jako so w nowembrje 1981 w redakciji Noweje doby zeznachmoj, běch jenož lěto młódši hač wón swój čas, hdyž po studiju slawistiki 1. septembra 1957 jako pomocny redaktor za powšitkownu a rjanu literaturu w serbskim nakładnistwje na Budyskich Drjewowych wikach dźěłać započa. Do Noweje doby je pozdźišo přišoł a bě mjeztym jako redaktor za lokalnu stronu zamołwity.

Dokładnosć rěče, to sym hižo zahe nazho­nił, bě Jurjej Šěrakej wažna. A móžeše so tehdy jara hněwać na zmylki a njedo­statki, kotrež běchu zwjeršnosće dla nastali abo mějachu swoju přičinu w njekritiskim nałožowanju wšě­dneje wjesneje wobchadneje serbšćiny.