62 lět po wuchodźenju zakładneje šule njeje jubilejna ličba, ale zaso raz bě rjadowniske zetkanje na planje. K tomu budźe klětu 70 lět, zo je so serbska šula w Budyšinje załožiła, a my běchmy šu­lerjo „prěnjeje hodźiny“, byrnjež hižo w druhim lětniku byli. Tak zetkachmy so njedawno w Budyskim hosćencu při Přirodowym parku. Serbske witanske słowa běchu za někotrych hižo njezwučene, dokelž hižo dołho zwonka Łužicy bydla.

15 něhdyšich šulerjow při wjesołej bjesadźe tu abo tamnu dopomnjenku ze šulskeho­ časa wukramosći. Běchu wšak to tehdy krótko po wójnje cyle hinaše wobstejnosće. Tak měješe so poprawom runje 17. junija 1953 wotměć pruwowanje w „přitomnowědźe“ (pozdźišo drje staćanowěda mjenowaneje). Tola dla te­hdyšeho njeměra to prosće wupadny.