Riike Johannsen překwapja ze swojim wje­sołym, wotewrjenym wašnjom. Ručež so z njej rozmołwješ, maš zaćišć, zo jej sympatija ludźi přilětuje. Wona rady wo swojich myslach powěda, stajnje z pozadkom a přeswědčenjom, zo je derje, być čłon mjeńšiny w Němskej. Na wikach wuměny na Budyskich Žitnych wikach staješe wona wopytowarjam kwisowe prašenja, při čimž dóndźe k mnohim rozmowłam.