Poprawny powołanski zaměr Oskara Henryka Kolberga, kotrehož 200. narodniny so loni předewšěm w Pólskej wopominachu, njebě wšak ludowěda, ale hudźba. Jako etnograf pak, kiž wuda nimo swojich zastojnstwow, z kotrymiž sej swój wšědny chlěb zasłužeše, hižo za swój čas přewšo nahladnu, po regionach rjadowanu zběrku pólskich ludowych melodijow. Jeho publikacije pod titulom „Etnografiske wobrazy“ a „Spěwy litawskeho luda“ tworja hač do dźensnišeho najwobšěrnišu ludowědnu zběrku wo Pólskej a Litawskej. Serbskej ludowej hudźbje so wón tohorunja wěnowaše, čerpajo ze žórłow druhich zběraćelow. W nowej cyłkownej ediciji, znowa wudata wot lěta 1968 w Póznanju, wopřija 61. a 62. zwjazk Kolbergowe hudźbne spisy.

Jako komponist njedocpě wón ani sławu swojeho rowjenka Fryderyka Chopina, z kotrymž so ze zhromadneho Waršawskeho časa derje znaješe ani wuznam pozdźišeho Karóla Szymanowskeho, kiž so wot tehdyšich ruskich wliwow zaměrnje wuswobodźi a artificielnej hudźbje w Pólskej raznje swojotne wobličo spožči.