Kak je so w Pólskej słowjanski narod z wuchodneje Pomorskeje pominył
Wo Słowincach zhonich prěni raz w přiručkach za předmjet stawizny na Serbskej wyšej šuli, spisanych wot dr. Frida Mětška, tehdyšeho direktora šule. Běše to w lěće 1952. Do skicy wo Słowjanach (hlej časopis Serbska šula 1953/1954, str. 423) běše Mětšk zarysował Južnych Słowincow w Alpach kaž tež Sewjernych Słowincow při Baltiskim morju. Pozdźišo storčich na sadu w stawizniskej wučbnicy za šulu a powšitkownu wědu sowjetskeho awtora w němskej rěči wo słowjanskim ludźe Sewjernych Słowincow. Dopominam so na sadu, zo su „jich spěwy na přeco womjelknyli“, w tym zwisku tež přispomnjenje wo Serbach, pola kotrychž njeje wěste, hač přežiwja.
Lětsa, na wotewrjenskim zarjadowanju wustajeńcy wo Kašubach w Serbskim muzeju, prašach so nawodu kašubskeje kulturneje skupiny, kiž je po powołanju wučer, hač něšto wo Słowincach wě. Wědźeše jenož: Lud Słowincow je so zhubił. Hdy a kak, to njemóžeše rjec.
