Dźiwadło Zhorjelc-Žitawa z prapremjeru inscenacije „Alois Nebel“

K wopytej inscenacije „Alois Nebel“ měł čłowjek z ćahom do Žitawy jěć. Hišće ćahi ze Zhorjelca sem jězdźa. Tomu pak w awta lubowacej Sakskej po wšěm zdaću wěčnje tak njebudźe – potajkim radšo kóždužkuli skićacu so składnosć wužiwać. Kruch je „železniski blues z horow Jesenika“, a jenož hišće nakromne wobchadźenje z tymle něhdy hordym wobchadnym srědkom je jedna z jeho štučkow. Krajinowje snano najrjeńša železniska čara Hornjeje Łužicy pak je hišće z dalšeje přičiny prawy zazběh do dźiwadłoweje inscenacije. Přetož za Hagenwerderom hač do Hirsch­feldy wjedźe wona na tamny bok Nysy. Jako čaru 1875 twarjachu, njemóžachu sej dowumyslić, zo wona po lěće 1945 na něšto kilometrach hranicu do Pólskeje přeprěči a zo je dwórnišćo Wostrowc nadobo we wukraju.