Wo šarmje a naroku

wutora, 28. nowembera 2017 spisane wot:
Wuspěšne finale Łužiskeho hudźbneho lěća 2016 bě koncert z projektnym chórom w połnje wobsadźenej Budyskej tachantskej cyrkwi. Bjez dźiwa tuž, zo sej zahorjeni zamołwići mysla, tule wotewrjenu formu chóroweje akademije na klětušim festiwalu dale wjesć. Tež wobdźěleni spěwarjo su ju jako wulki wuspěch začuwali. Zawěsće so mnozy tehdyši sobuskutkowacy znowa přizjewja. Narok wšak tónraz mjeńši njebudźe. Spontanje telefonisce so přizjewić kaž posledni raz hižo móžno njebudźe, podšmórny hudźbny nawoda Friedemann Böhme. Jeno spěwać chcyć tež njedosaha – nazhonjenja w spěwnych ćělesach a twórbach su pisomnje prašane. Tak wobroća so z wupisanjom tež na chóry wjetšeho regiona. Je zrozumliwe, zo chce cyrkwinski hudźbny direktor najwyšu kwalitu docpěć. Šarm zarjadowanja pak tež wučinja, zo naši ludźo za nas spěwaja. Cordula Ratajczakowa

We Varnsdorfje na Jurja Chěžku spominali

wutora, 28. nowembera 2017 spisane wot:

Varnsdorf (MH/SN). We Varnsdorfskej měšćanskej knihowni wotmě so 21. nowembra zarjadowanje, kotrež bě wěnowane Jurjej Chěžce. Běše to mjeztym 21. mjezynarodny wječor serbskeje literatury, přewjedźeny w pomjeznym čěskim měsće.

Lětuši wječor měješe dwaj dźělej. W prěnim předstajištaj basnik a přećel Serbow Milan Hrabal zhromadnje z nawodnicu Varnsdorfskeje knihownje Ilonu Martinovskej připosłucharjam basnika na wobrazach. Wjace hač 30 wopy­towarjow, mjez nimi wjace hač połojca šulerjow, tole z wulkim zajimom sćěhowaše, słuchajo na poeziju awantgardista serbskeje poezije Jurja Chěžki. Tak zeznajomichu so mjez druhim z ródnej wsu Chěžki, Hórkami. Hrabal a Martinovská pokazaštaj jim dale wobalki wšitkich jeho­ zběrkow a powědaštaj wo žiwjenju a skutkowanju basnika, kiž by lětsa­ 100. narodniny swjećił. Milan Hrabal čitaše na to ze swojich najnowšich přełožkow prozy Chěžki do čěšćiny a jeho basnje w serbskim originalu.

Nowe dopóznaća rozjimali

póndźela, 27. nowembera 2017 spisane wot:

Z Lutherowych tezow wuchadźace reformaciske hibanje před 500 lětami zwjazuje wjele ludźi w Europje. Přirunowanju reformatoriskich zjawow a wutworjenja etnikuma w stawiznach a kulturje małych ludow wěnowaše so konferenca Serbskeho instituta a Baltiskeje historiskeje komisije w Němskej.

Budyšin (AB/SN). Wot minjeneho štwórtka hač do soboty přednošowaše 17 referentow z Wiena, Tallinna, Rigi, Němskeje a z Łužicy. W srjedźišću stejachu Serbja w Hornjej a Delnjej Łužicy kaž tež Letojo a Estojo na Baltikumje, kotřiž běchu w 16. a 17. lětstotku hišće bjez statnych strukturow. Koncepcionelnje přihotowałoj běštaj konferencu čłonka předsydstwa Baltiskeje historiskeje komisije dr. Madlena Malinkec a stawiznar dr. Friedrich Pollack ze Serbskeho instituta. Młodymaj wědomostnikomaj poradźi so konferenca, kotraž je wobdźělnikam nowe perspektiwy wotewriła.

21. króć wotmě so kónc tydźenja we Wojerowskej Kulturnej fabrice we wobydlerskim centrumje na Piwarskej hasy spěwny swjedźeń „HoySchrecke“. Wosom solistow a cyłkow so ze swojimi pěsnjemi na wubědźowanju wobdźěli. Myto jury dóstachu „Steinlandpiraten“, a publikum mytowaše „Lari & die Pausenmusik“ (na foće). Wobě skupinje stej z Berlina. Foto: Gernot Menzel

Kaž wulka swójba

póndźela, 27. nowembera 2017 spisane wot:
„Kak genialne da to je?“ abo „Tajkele něšto móžeće tež jenož wy Serbja na nohi stajić!“ – to běchu reakcije někotrych mojich komilitonow, jako jim wo schadźowance powědach. Po sobotnym wopyće móžu genialnosć tohole wječora zaso raz podšmórnyć. Programowe dypki su, znajmjeńša dołhož ja na schadźowanku chodźu, stajnje na wysokim niwowje. Tole rěči za našu talentowanu serbsku młodźinu. Chwalbu tuž wšěm sobuskutkowacym – předewšěm režiseromaj Jakubej Wowčerjej a Maksimilianej Kralej za pisany program. Sobotu znowa pytnych, što rěka Serb być, přisłušnik awtochtoneje mjeńšiny. Znajach, znajmjeńša wot widźenja, něhdźe 90 procentow wšěch hosći – a to na zarjadowanju z 500 ludźimi. „Sće kaž wulka swójba“, su mi komilitonojo za čas studija stajnje prajili. A zo by tale swójba hišće dołho žiwa wostała, měli my wšitcy stajnje dale serbować a rady tež Minority SafePack podpisać! Jurij Bjeńš

Adwentnej poskitkaj SLA

pjatk, 24. nowembera 2017 spisane wot:

Serbski ludowy ansambl přihotuje ­za swój publikum w adwentnym času wosebity program, a to tež w serbskej rěči. Zajimcy móža so na dwaj poskitkaj wjeselić.

Budyšin (SN/CoR). „Loni mějachmy ryzy koncertantny program, lětsa smy so rozsudźili poskitk tróšku z baletom rozšěrić a přidatnje tež młodemu publikum něšto poskićić“, praji referent za zjawnostne dźěło SLA Stefan Cuška.

Pytać za žórłami

pjatk, 24. nowembera 2017 spisane wot:

Budyšin (JK/SN). Na žurli Serbskeho muzeja započa so wčera wječor mjezynarodna wědomostna konferenca „Reformacija a etniskosć – pytanje za žórłami“. Wona je třeći serbski přinošk k wopominanju 500. róčnicy reformacije po publikaciji LND a wustajeńcy w Serbskim muzeju.

Konferencu, kotruž stej Budyski Serbski institut a Baltiska historiska komisija organizowałoj, zahaji bywši Budyski wyši měšćanosta a tuchwilny prezident kulturneho konwenta Sakskeje Christian Schramm. Wón wěnowaše so wliwej reformacije na naš čas. „Reformy njejsu ničo za lěnjuchow a bojazliwcow“, pokaza Schramm na wužadanja našej towaršnosći kaž tež nam samym.

Fotowy album Šwjelojc swójby je Dieter Schwela, wnučk sobuzałožerja Domowiny a wjelelětneho fararja w Dešnje Bogumiła Šwjele, póndźelu Christinje Kliemowej z Delnjoserbskeho muzeja w Choćebuzu přepodał. 76lětny bydli w poruhrskim Essenje a je přepodaća za muzej wažneho eksponata dla do Delnjeje Łužicy přijěł. Foto: Michael Helbig

30 wobrazow Marka Bruka (nalěwo) su přichodne tři měsacy w Jelenjogórskim kulturnym centrumje widźeć. Motiwy zaběraja so z łužiskimi krajinami, ze serbskej tematiku kaž tež z problematiku wuhla. Na wernisažu minjeny pjatk přišoł je tež Janusz Vincenty­ Lipiński, kiž bě hižo w zwisku z kooperaciskim projektom w Budyšinje wustajał. Foto: Helena Pallmanowa

Čitajće w nowym rozhledźe (24.11.17)

pjatk, 24. nowembera 2017 spisane wot:

Pokročujo z temu ze zašłeho Rozhlada piše Hartmut Leipner wo prócowanjach delnjoserbskich wěriwych wot wosomdźesatych lět, serbsku rěč zaso do cyrkwinskeho žiwjenja zapřijeć. Rysuje, kak počachu wěriwi serbske a dwurěčne kemše w Delnjej Łužicy organizować – dźensa wuhotuja wob lěto něhdźe dźesać –, duchownu literaturu wudawać a kak prócuja so ze spěchowanskim towarstwom wo financnu podpěru za serbske dušepastyrske dźěło. Zo zbywa wjele dźěła, pokazuje fakt, zo je biblija 1868 prěni raz w cyłku wušła. To bě zdobom najnowše cyłkowne wudaće delnjoserbskeje biblije. Njeznajeće-li mjena němskich fararjow Reinhardta Richtera, Klausa Lischewskeho a Rolfa Wischnatha, móžeće w decemberskim Rozhledźe čitać, na kotre wašnje su woni ze serbskim cyrkwinskim žiwjenjom zwjazani.

nowostki LND