Rozmołwa z Alfonsom Frenclom wo nowostce „Mój serbski słownik“
W Ludowym nakładnistwje Domowina je njedawno wušła nowa kniha Alfonsa Frencla, kotraž mjez čitarstwom hižo chwalobny wothłós žněje. Alfons Wićaz je so z awtorom rozmołwjał.
Po trilogiji wo, we a kołowokoło Łužicy a do toho hižo knihach kaž „Podłu Klóšterskeje wody“ a dalšich je nětko wušoł „Mój serbski słownik“. Što jón wot Wašich předchadźacych publikacijow rozeznawa?
A. Frencl: Poprawom so moje knihi wulce njerozeznawaja, dokelž dźe wo to, widźeć Łužicu w konteksće z wjetšim swětom. Ćežišćo nowostki měri so bóle na serbski słowoskład, na serbske słowa, kotrež spytam w konteksće widźeć. Serbska rěč wšak njeje ženje wot wobswěta izolowana była. Wona je dawała a brała, je sej požčowała z druhich rěčow a je tež wupožčowała.
Z pomocu hornjoserbskeho alfabeta namakaće stajnje temu, zwisowacu z Łužicu. K tomu podawaće zajimawe słowa, zwjetša archaiske. Kak sće sej to nazběrał?
