Na Budyskim Marijinym pohrjebnišću bu dźensa zasłužbny kulturnik, Maćicar, lawreat Statneho myta Ćišinskeho a Myta Domowiny Jan Handrik pochowany. Wulka ličba přewodźerjow, mjez nimi syn Křesćan, dźowka Borbora a jednaćel Domowiny Bjarnat Cyž, so z njeboćičkim rozžohnowachu. Spěwarki a spěwarjo chórow Budyšin, Lipa a Delany zaspěwachu njeboćičkemu do rowa. Jan Handrik bě 31. decembra zemrěł. Do pohrjeba swjećeše tachantski farar Wito Sćapan w Serbskej cyrkwi rekwiem, kotryž stej chóraj Lipa a Budyšin z kěrlušemi wobrubiłoj.
Jan Handrik narodźi so 10. februara 1924 swójbje małoratarja a braški Jurja Handrika we Worklecach. Wón nawukny powołanje ćěsle, bě komandant dobrowólneje brigady „Alojs Andricki“ Serbskeje młodźiny, kotraž pomhaše w lěću 1948 při twarje awtodróhi Beograd–Zagreb. Jan Handrik bu jako „udarnik“ (aktiwist) wuznamjenjeny. Sta so z nowowučerjom a pozdźišo z wučerjom serbšćiny a stawiznow. Šulerjow kubłaše wón k lubosći k serbstwu, bě wot lěta 1950 direktor Budyskeje Serbskeje šule a wot 1953 Šule Ćišinskeho w Pančicach-Kukowje.
