Dopomnjenki Liebeltec mandźelskeju na struchły čas ćěkanja a jeju dźensniše dožiwjenja w serbskim Lejnje a Pólskej

Kak so na wěstych runinach časowe doby a podawki runaja. Před 70 lětami pytachu ćěkancy na přikład ze Sudetskeje a Šleskeje w našich kónčinach za nowej domiznu. Dźensa su to tajcy ze Syriskeje abo Afghanistana. Něhdy sem došedši su sej po wjetšinje tule domiznu nadešli.

Pojědźemoj domoj ...

Pola Liebeltec Herty a Horsta w Lejnje wonja rjenje za bunjacym kofejom. Wonaj snědataj. My, Šěnecy z Lejna, zeznachmy Liebeltec mandźelskeju před něhdźe sydom lětami jako stajnje wjesołeju a přewšo optimistiskeju wobydlerjow wsy. Dźensa 83lětnaj běštaj ćežki dóńt dožiwiłoj: staj wójnskaj ćěkancaj. Často hižo staj wo tym rozprawjałoj. A tola chcychmy so z nimaj zhromadnje do jeju domizny – do Šleskeje podać. Wšako prajitaj, hdyž do Šleskeje jědźetaj: Jědźemoj domoj.