Jurij Winger narodźi so 26. smažnika 1872 do žiwnosćerskeje swójby w Chrósćicach. Wón bě w Praze teologiju studował. 21. požnjenca 1896 bu na měšnika wu­swjećeny a bě wot lěta 1896 do 1903 kapłan w Radworju. 1903 bu za fararja w Lubiju zapokazany, hdźež 15 lět jako tajki skutkowaše. Jurij Winger bě sej w Praze jara dobre znajomosće pólšćiny přiswojił a prědowaše nětko w Lubiju tež za pólskich dźěłaćerjow w fabrikach a na wokolnych knježich dworach w jich maćeršćinje. 2. małeho róžka 1918 zemrě we Łusku pola Pomorc. Jako spisowaćel předewšěm stawizniskeje maćizny bě jara woblubowany. Najznaćiši jeho spis je powědančko „Hronow“ wo w srjedźowěku zničenej wjesce z młynom. Z jeho pjera su socialnokritiske hry kaž „Na wuměnku“, powědančka kaž „Poslednja primica na Tuchorju“ a wo „Přenjesenju postawy swj. Marije do klóštra Marijiny Doł“. Mnohe lěta bě redaktor protyki „Krajan“, w kotrymž kritizowaše tež njepřećelsku politiku němskeho reicha přećiwo pólskej narodnej mjeńšinje. Přełožowaše tež pólsku literaturu a dalšich słowjanskich awtorow do serbšćiny. Napisa rjad reportažow wo swojich pućowanjach kaž „Ducy do Tatrow“.

Druhi dźeń swjatkow před 125 lětami, 7. smažnika 1897, zemrě w Ketlicach farar na wuměnku, spisowaćel a čestny čłon Maćicy Serbskeje Michał Domaška. Tam je tež pochowany. Wón bě w Ketlicach swojeho syna Franca Morica, kotryž bě tam z duchownym, wopytał. Delegacija z wjele čłonami Maćicy Serbskeje jeho na poslednim puću 11. junija přewodźeše. Njeswačanski farar Jurij Jakub porěča w mjenje Maćicy při rowje a wupraji dźak za wulku prócu „sobuzałožerjej a čestnemu sobustawej, jeje swěrnemu přećelej, pilnemu spisowaćelej, wusywarjej a žnjeń­carjej tež na polu wědomosćow.“ Dr. Arnošt Muka wuzběhny w nekrologu, zo bě Domaška „sylny zbudźowar narodneho hibanja, nadobny nošer idealneho zmyslenja, kruty a wutrajny dźěłaćer rozkćěwaceho serbskeho pismowstwa, horliwy spěwar narodneho nalěća, žohnowany kěrlušer a lubozny prědar Božeje miłosće.“

Wuznamny ekspresiwny tworjacy wuměłc Němskeje ze serbskimi korjenjemi Conrad Felixmüller narodźi so jako syn fabrikskeho kowarja 21. meje 1897 w Drježdźanach. Jeho poprawne mjeno bě Conrad Felix Müller. Wón wukubła so na Drježdźanskej šuli wuměłskich rjemjesłow a po tym studowaše na Akademiji wuměłstwa w sakskej stolicy. Felixmüller bě moler a grafikar a dźěłaše najprjedy za časopis „Sturm“. 1919 zastupi do Komunistiskeje strony Němskeje a załoži sobu lěwicarsku „Gruppe 19“. Dźěłaše potom za časopis „Die ­Aktion“ a jako swobodny ekspresiwny moler a grafikar. Nacije jeho twórby zatamachu. Po wójnje sta so 1948 z prěnim předsydu Koła serbskich tworjacych wuměłcow a profesorom za rysowanje w Halle. Jako předsyda serbskeho koła tworjacych wuměłcow stwori někotre wusahowace twórby ze serbskimi motiwami, najznaćiši je „Husler z Chrósćic“ (Jurij Mencl), „Serbscy ludowi wu­měłcy“ a „Budyšin we wječornym słóncu“. Wšelakich rozestajenjow ze serbskimi kolegami-wuměłcami dla, kotremuž běchu ­Felixmüllera twórby přemoderne a njeserbske, wzda so wón dalšeho čłonstwa. Wón zemrě 24.

21. meje 1997 zemrě w Złyčinje komponist, awtor a narodny prócowar Jan Pawoł Nagel. W susodnym Łazu bě so wón 8. meje 1934 jako syn frizera narodźił. Po maturiće na Serbskej wyšej šuli studowaše w Berlinje hudźbu. Po tym bě wučer hudźby na Serbskej wyšej šuli w Choćebuzu, je při serbskej redakciji rozhłosa dźěłał a chóry dirigował. Nagel bě swobodny komponist, kiž je ně­hdźe 400 kompozicijow stworił. Wot 1970 bě sydom lět předsyda Koła serbskich hudźbnikow. Do jeho kompozicijow słuša „Strowa sy Marija – Ave Marija“, „Tři spěwy za bariton a orchester na basnje Bobrowskeho“, „Tři modlitwy“, „Dźesać serbskich rejow za smyčkowy kwartet“ a spěwy a hudźbu „Posledni čołm“ a „Lubka lilija, moja nadźija“. Nagel je Łazowski spěwnik wudał, za NSLDź „Duet za fletu a staru knjeni“ a „Passacaglia za wulki orchester a bagrownika“ spisał. „Dźěćatstwo we Złyčinje“ je w LND wušła. Nazymu 1989 je Serbsku narodnu zhromadźiznu sobu załožił. 1991 bu za połdra lěta za předsydu Domowiny wu­zwoleny. Serbske ewangelske towarstwo je sobu załožił kaž tež Spěchowanske towarstwo za Dom Zejlerja a Smolerja we Łazu a bě prěni předsyda. Manfred Laduš