Wot januara 1947 chodźachu šulerjo, kotřiž běchu wot 2. decembra 1945 chowancy „Připrawnišća łužiskoserbskeho realneho gymnazija“ w Českej Lípje, we Warnoćicach/Varnsdorfje na „Staškowy zwjazkowy łužiskoserbski realny gymnazij ÚMŠ“ abo z dalšimi nowopřichadami z Łužicy na wobchodnu šulu, pedagogiski abo hudźbny kurs, někotři rozsudźichu so tež za čěsku měšćansku šulu. Wo ličbje wuknjacych móžemy rozdźělne ličby čitać. Kantor Jurij Šołta poda 3. junija 1947 ličbu w štyrjoch internatach bydlacych młodych Serbow z 262 (160 hólcow, 102 holcy). Tele přebywanišća běchu čerwjena wila na Kmochovej, něhdyša stara wodarnja na Erbenovej, Lutna za staršich hólcow a Marianski wustaw za holcy w susodstwje wulkeje Měšćanki. Pod wjednistwom prof. Mikławša Krječmarja wuwučowachu Feliks Hajna, Rudolf Jenč, pater Michał Rab, Bjarnat Rachel, Arnošt Skopa, dr. Herman Šleca, Jurij Šołta, Pawoł Wowčerk, Juri Wuješ, Měrćin Zoba. Mišter Bjarnat Krawc podawaše někotrym hudźbne hodźiny. W juliju 1949 wuknjacy kubłanišćo wopušćichu a so domoj wróćichu. Jenož mała skupinka w Liberecu je hišće lěto wostała. Mikławš Krawc