Tydźeń po skónčenju lětnich prózdnin w Sakskej zda so žiwjenje zaso w zwučenych kolijach wjerćeć. Hłowny dowolowy čas je nimo, dźěći zaso do šule chodźa a na pućach je wšudźe zaso zwučeny wobchad. Wšitko potajkim zaso kaž přeco?

Nic cyle! Přetož w někotrych městach a gmejnach Hornjeje Łužicy duje nětko nowy wětřik, tež w serbskim sydlenskim rumje. Minjene dny su hnydom wjacorych nowych wjesnjanostow a wyšich měšćanostow spřisahali. Tak je Alexander Ahrens zawčerawšim před Budyskej měšćanskej radu přisahał, so na dobro sprjewineho města zasadźeć. Do toho wšak bě wón najprjedy raz w dowolu ­był, štož mnozy wobydlerjo tak prawje zrozumić njemóžachu.