Zo knježi w Delanach čiłe towarstwowe žiwjenje, drje njetrjebam nikomu jako nowosć předawać spytać. Přiwšěm za statistiku: Jeničce w Konjecach zličimy šěsć čestnohamtsce skutkowacych cyłkow. To je hoberska ličba za jeničku wjes! Štož hišće bóle zwjesela, je, zo so w nich wšitke generacije, starši ludźo runje tak kaž młodostni, angažuja, štož w času telewizora, kompjutera a digitalizacije žno něšto rěka.

Jedne z jara hibićiwych a wuspěšnje skutkowacych je Lajska dźiwadłowa skupina Šunow-Konjecy. Hakle njedawno mějachu w Šunowskej „Fabrikskej hospodźe“ wuspěšnu premjeru hry „Wu­mrěć njedawa, ćeta!“. Stajnje znowa dawaja so jeje čłonojo wokoło načolneje dwójki Reginy Šołćineje a Daniela Wjeńka do napinaceho boja wo přihladowarjow. Při tym měrja so bjezwuwzaćnje na myški k smjeću. A kóždy, kiž je dźiwadłowe předstajenja delanskich lajskich hrajerjow wopytał, budźe přiznać: Tónle „bój“ dźiwadźelnicy přeco za sebje rozsudźeja. A to je derje tak!