„Štóž so ze stawiznami zaběra, tón lěpši dohlad do zašłosće ma.“ Z tymle wuprajenjom w pozadku počach za stawiznami Jaseńcy slědźić. Bórze dyrbjach nazhonić, zo je to jara wobćežny nadawk. Tola, štóž z wóčkom a wuchom kedźbuje, tomu so počasu to a tamne ze stawiznow swojeje wsy a domizny wujewi.

 Lětsa swjećimy 650. róčnicu prěnjeho pisomneho naspomnjenja Jaseńcy. Wo wobsydlenju kraja před lěttysacami rěča jenož namakanki materielneje kultury. Wo Jaseńcy pak žórła njeeksistuja. Tuž njewěmy, hdy a kak je sydlišćo na blečku zemje, na kotrymž dźensa steji, nastało. Směmy pak z toho wuchadźeć, zo bydlachu w Jaseńcy hižo do lěta 1365 ludźo. Woni słušachu tehdy do Hodźijskeje wosady, po wutworjenju nowych wosadow pak wot 1365 do Njeswačanskeje. W tym zwisku bu mjeno Jaseńca jako Jesnicz prěni króć pisomnje naspomnjene. Wědomostnicy měnja, zo je mjeno wotwodźene wot „Sydlišćo při Jasenjowym lěsu“. Zawěsće je tehdy w tejle kónčinje wjele jasenjow – němsce Esche – rostło.

Čas reformacije