Jako dwanaćelětny z Bosanskeje Dubicy w bywšej Juhosłowjanskej ćeknyć dyrbjał

Před wójnu w domiznje ćeknyć, ze stami ludźi tydźenje dołho na mało městnje žiwy być a čakać. Čakać, zo někak dale dźe, w měrje žiwy być. To je tež Almir­ Šošić dožiwił, bydlacy dźensa w Załomju. W měrcu 1993 dyrbješe wón jako dwanaćelětny domiznu Bosansku Dubicu w bywšej Juhosłowjanskej nahle wopušćić.

Ekskurs

Lětdźesatki běchu Južni Serbja a Bosničenjo w Juhosłowjanskej měrliwje jako susodźa hromadźe bydlili. Po proklamo­wanju njewotwisnosće 1992 pak dóńdźe k rozestajenjam mjez Bosničanami, Južnymi Serbami a Chorwatami. Połoženje mjez ludami so dźeń a dale přiwótřeše. W ródnym měsće Almira Šošića Bosanskej Dubicy bydleše tehdy něhdźe 6 000 Bosničanow a trochu mjenje Južnych Serbow. Přiwšěm je sej mjeńšina ludźi kónčinu jako swój teritorij wužadała. Mošeje muslimskich Bosničanow Južni Serbja zničichu, wobydlerjow mjenje abo bóle wuhnachu.

Dom a domiznu wopušćili