„Ze žohnowanjom na puć“

Lěćo je čas putnikowanja, Serbja hotuja so ducy k hnadownym městnam, swójby do Róžanta, młodźina do Krupki a něchtóžkuli na dołhu čaru z Waršawy do Częstochowy. Čehodla pak sej tele ćeže načinjamy? Z kotrych přičin so scyła na městnach kaž Lourdesu a Fátimje mać Boža wosebje česći? A mamy ju kaž bohowku swjećić? Wotmołwy na to podawa farar Gerat Wornar w najskerje najwobšěrnišej serbskej knize za putnikow a tajkich, kotřiž chcyli so tež raz na puć na­stajić.

„Ze žohnowanjom na puć“ je přehladka hnadownych městnow, dźenik putnikow, ale tež pokazka wjac hač 90 barbnych wobrazow. We wobsahu namakamy 25 městnosćow, mjez nimi Róžant, Filipov, Prahu, Częstochowu, Wambierzyce, Fátimu, Rom, Lourdes a Swjaty kraj. Kóžda z nich je kaž kapitl natwarjena ze zawodnymi słowami k historiji a zasopo­da­tymi pojednanjemi a legendami. Z městnami podate su hižo wozjewjene teksty z Katolskeho Posoła. Slěduja wosobinske dožiwjenja wěriwych, kotřiž su z mjenom a lětom putnikowanja podaći. Starobu bych hižo z praktiskich přičin přidała, wšako so tež w Serbach mjena dwoja­.