Dźensa swjeći we Łomsku pola Njeswačidła Měrćin Panach swoje 90. narodniny. Jubilar bě so do serbskeje burskeje swójby narodźił. Doma rěčachu stajnje serbsce. Dźensa je jubilar jenički tam rodźeny wjesnjan, kotryž hišće serbuje a „Pomhaj Bóh“ čita. Zhromadnje z mandźelskej Brunhildu, synom Manfredom, dźowku Ingrid, štyri wnučkami a pjeć prawnučkami swjeći wón strowy a zbožowny swój jubilej.

Přichodne dny čaka nowy nadawk na njeho

póndźela, 15. apryla 2019 spisane wot:

„Čestnohamtske nadawki jeho dale wužaduja“, tak rěkaše nadpismo gratulaciskich linkow Wolfganga Kotiseka před pjeć lětami. Kak wěrne tele słowa su! Hakle na hłownej zhromadźiznje Domowiny w Chrósćicach zetkach dźensnišeho jubilara Manfreda Hermaša, župana Domowinskeje župy „Jakub Lorenc-Zalěski“. Tele županstwo je jemu naležnosć wutroby. Před lětomaj hakle su delegaća župneje hłowneje zhromadźizny jeho znowa w zastojnstwje wobkrućili.

W mnohich gremijach zastupuje jubilar swoju Slepjansku domiznu: jako čłon zwjazkoweho předsydstwa runje tak kaž jako čłon předsydstwow Serbskeho ewangelskeho towarstwa, Serbskeho kulturneho turizma abo towarstwa Njepilic dwór. Hdźež sobu dźěła, wón zdobom zaruča, zo njejsu zajimy tamnišich Serbow jeno zastupowane, ale tak wobkedźbowane, zo maja wužitk z toho. Hłós Hermaša je připosłucharjam serbskeho programa RBB z jeho nabožnych słowow znaty. W Slepjanskej wosadźe skutkuje jubilar jako predikant (prědar).

Njech ma dale wjele wuspěcha z balokoparjemi

póndźela, 01. apryla 2019 spisane wot:

Mnohim gratulantam su so dźensa po­poł­dnju w Cazowje (Zahsow) tež koparjo delnjoserbskeje wubranki přidružili. Zbožopřeća z cyłeje wutroby wuprajichu předsydźe towarstwa Serbske balokoparje Horstej Adamej, kiž swjeći 80. narodniny. Wón je kruće wo tym přeswědčeny, zo to jedne to tamne njewuzamkuje. Narodne dźěło tež w kopańcy wukonjeć zboka zdźědźenych tradicijow w Serbach, kaž w chórje spěwać abo ludowe nałožki hajić, wotkrywa Delnjoserbam wažny nowy puć, sej swoju identitu skrućić.

Loni srjedź hodownika wolach krute čisło swojeho sportoweho přećela Józefa Šwona w Budyšinje, zo bych sej z nim hišće wšelake naležnosće wokoło wulosowanja skupin za 37. sokołski wolejbulowy turněr wo pokal Domowiny dorěčał. Krute čisło wolić pak zwjetša wulki zmysł nima, dokelž je naš „Jozl“, kaž jeho mjenujemy, stajnje něhdźe po puću – tak na přikład w Budyskej kehelerni wjacore sta kehelow spowaleć, pola dźowki na wopyće, w běrowje Serbskeho Sokoła, na škoće pola něhdyšich koparjow Motora Budyšin, pola Zeleno-běłych w Hórkach abo na někajkim koparskim turněrje z wubranku Ü70 Zapadołužiskeho koparskeho zwjazka.

Tež wo serbskej hudźbje publikował

srjeda, 23. januara 2019 spisane wot:

Dźensa swjeći wurjadny pólski hudźbnowědnik a publicist Zbigniew Kościów w Opolu dźewjećdźesaćiny. Narodźił je so 23. januara 1929 w Brodach na dźensnišej Ukrainje.

Nimo wjacorych knižnych wozjewjenjow, hłownje k biografijam znatych komponistow, spisa wón mnohe pojednanja a nastawki za wšelake nowiny a hudźbnofachowe pólske, serbske, armenske a ukrainske časopisy a wustupowaše zdobom jako hudźbny kritikar. Spisał je přinoški za Pólski rozhłós a skut­kowaše pedagogisce dlěje hač połsta lět jako wučer na Opolskej hudźbnej šuli.

Za swoje zasłužby bu Kościów ze wšelakimi pólskimi a dalšimi wuznamjenjenjemi, kaž na přikład z Mytom Domowiny, počesćeny. Za serbski hudźbny stawiznopis wosebje wažne su jeho knižne publikacije wo Korli Awgusće Kocoru, Jurju Pilku a Michale Nawce. Dotal jeničce w pólskej rěči předleži zdobom knižny spis wo Bjarnaće Krawcu.

We wysokej starobje doma hišće ratari

srjeda, 16. januara 2019 spisane wot:

Ratar z ćěłom a dušu, horliwy Serb a wěriwy­ křesćan z přeswědčenja Jurij Domanja­ swjeći dźensa w Kulowcu 80. narodniny. Mnozy, kotřiž jemu dźensa wutrobne zbožopřeća wuprajeja, so jemu­ tak zdobom za jeho stajne sprawne a njebojazne wustupowanje dźakuja.

Jubilar narodźi so 16. januara 1939 w Němcach. Z třomi bratrami a sotru je wón w serbskej ratarskej swójbje wot­rostł. Njeposrědnje po zakónčenju Druheje swětoweje wójny, z kotrejež so nan hižo z jendźelskeje wójnskeje jatby njenawróći, zastupi Jurij Domanja w ródnej wsy do šule. Derje dopomina so hišće na swoju wučerku Katu Brězanec, pola kotrejež mějachu wón a jeho sobušulerjo serbšćinu. Po 8. lětniku dźěłaše doma, hdźež mějachu dwanaćehektarske ratarstwo.

Łužiskim temam stajnje wotewrjeny

pjatk, 16. nowembera 2018 spisane wot:

Je tomu hižo cyła chwila, zo stejachmoj zhromadnje za kameru a hladachmoj přez objektiw, hač so namaj perspektiwa spodoba. Lěta 2004 mějach składnosć, zhromadnje z Konradom Herrmannom nawjerćeć film „Budyšin w kraju Serbow“ za rjad ARD „Wobrazowa kniha Němska“ (Bilderbuch Deutschland). Do toho běch zeznała agilneho, stajnje čerstwje skutkowaceho filmowca w Serbskim ludowym ansamblu (SLA) Budyšin. Krótko do přewróta bě wón prěni króć nadźěłał z wuměłcami wječorny ptačokwasny program „Njebjo a hela“. Spočatk 2000tych lět nawróći so rodźeny Budyšan jako režiser jewišćoweje produkcije za dźěći „Myška w mróčelach“. Tehdyši wuměłski cyłk SLA ćerpješe pod financnymi a personalnymi skrótšenjemi. Bě dosć ćežko, spěwarjow a hudźbnikow zahorić. Tola Konrad Herrmann to docpě. Wuměłcy so wotewrěchu a produkcija bě a je dale wuspěšny wobstatk poskitkow serbskeho profesionalneho wuměłskeho ćělesa.

Wjelelětny sportowy redaktor Měrćin Štrawba swjeći dźensa 75. narodniny. Bywši kolega w redakciji SN Marko Wjeńka so na zhromadny čas z nim dopomina:

Stare přisłowo praji: „Na wjacorych kwasach njemóžeš rejwać.“ Ja twjerdźu: Měrćin Štrawba to móžeše. Energiju, kotruž je při tym nałožował, jemu stajnje zawidźach. Prjedy hač so póndźelu rano w redakciji Serbskich Nowin zetkachmoj, słyšach jeho hižo rano zahe w serbskim rozhłosu. Tam rozprawješe ze swojim ­cyle swojoraznym sympatiskim hłosom, předewšěm pak na lóštne wašnje wo kónctydźenskich sportowych podawkach we Łužicy. Při tym złožowaše so z wulkeho dźěla na informacije, kotrež bě na sportnišćach w Ralbicach, Chrósćicach, Radworju a druhdźe sam nazběrał. Měrćin je za to prawidłownje cyłe kóncy tydźenja woprował.

Ze swojimaj krótkimaj, ale spěšnymaj nohomaj redakciju docpěwši dyrbješe Měrćin nětko to, štož bě słucharjam runje ertnje posrědkował, do pisomneje formy přinjesć. Časowy ćišć, kotryž při tym na njeho skutkowaše, bě hoberski.

Komponist a hudźbny wědomostnik Bernd Weinreich z Choćebuza swjeći dźensa 70. narodniny. W Złym Komorowje rodźeny dósta z pjeć lětami wukubłanje na klawěrje, pozdźišo na wiolinje a wioli. Jako šuler je wón w komornohudźbnych skupinach a ansamblach sobu skutkował. W starobje 14 lět hižo přiswoji sej wobšěrnu wědu w komponowanju. Wosomnaćelětny skomponowa za chowancow Złokomorowskeje hudźbneje šule prěnju twórbu za smyčkowy kwartet. Na Martina Lutherowej uniwersiće Halle/Wittenberg je wón 1973 studij jako diplomowy hudźbny wědomostnik wuspěšnje zakónčił.

Dosć ćežke nadawki zmištrować měł

štwórtk, 24. meje 2018 spisane wot:

W Pančicach-Kukowje swjeći dźensa ně­hdyši wučer, njesebičny dźěłaćer na dobro serbskeho ludu a bywši předsyda Domowiny Jakub Brankačk dźewjećdźesaćiny. Wosobinsce zeznach jeho w prěnimaj lětomaj jako chowanc Budyskeho Serbskeho gymnazija. Wot lěta 1952 kubłaše wón na Serbskej rozšěrjenej wyšej šuli a po politiskim přewróće hač do 1993 na Budyskim Serbskim gymnaziju sta šulerjow. Angažowany wučer serbšćiny běše mnohim z přikładom.

Serbska debata

nowostki LND