Pasionska hra „Wy sće swětło swěta“ měješe sobotu w Chrósćicach premjeru. Alfons Handrik je so někotrych přihladowarjow za jich zaćišćemi prašał.

Regina Šołćina, Konjecy: Mam wulki respekt prěd akterami a zamołwitymi. Kóždy z hrajerjow so ze swojej rólu identifikuje, ničo njeje skomolene. Za wulku syłu zapřijatych sobuskutkowacych je jewišćo nimale přemałe. Z česćownosću zhladuju na wukon, wědźo, zo móže sej kóždy wjele sobu domoj wzać.

Měrćin Korjenk, Sernjany: Wuběrny hrajerski wukon kóždemu wuwědomja, kak su Jězusa hanili a kak je, woprujo so za nas, ćerpjeć dyrbjał. W myslach nańdu paralele k dźensnišemu časej. Jewišćowy wobraz na farskej łuce je fantastiski.

Jurij Lebza, Koslow: Přirunujo dźensniše předstajenje z tym před dźesać lětami zwěrju sej twjerdźić, zo njeje to proste wospjetowanje. Akterojo swoje róle njewothrawaja, ale su so do nich połnje zažiwili. Je wobdźiwanjahódne, kak to lajkojo, kotřiž zdźěla ženje hišće na jewišću stali njejsu, zamóža.