Běła čapla stara so wo njeměr we a při łužiskich hatach

Budyšin (SN/JK). Rybarjo wokrjesa registruja hižo dlěši čas sylny rozrost ličby běłych čaplow. To wjedźe k dale a wjetšim stratam w rybjacych hatach. Naru­nanja njejsu hišće doskónčnje jasne a wěste. Kormoran, čapla, mórski worjoł a wudra chcedźa so we łužiskich hatach nasyćić z rybami, kotrež su samo na sebi za zastaranje ludnosće myslene. Zo so wšelake zwěrjata w rybjacych hatach zeži­wjeja, samo rybarjo akceptuja. Starosće pak jim načinja, zo ličby žračkow dźeń a bóle přiběraja – wosebje ptakow, kotrež tu přezymuja. Wone nazymu přićahnu a přez zymu při hatach wostanu.

„Před lětami widźach při wulkim haće pola Jězora jednu abo dwě běłej čapli. Njedawno je sobudźěłaćer přirodoškitneho zarjada nimale 180 zličił, k tomu hišće dalše ryby­žrački kaž wulkeho mórča­ka (Gänsesäger)“, wuswětla jed­naćel Hózničanskeho rybarstwa Armin Kittner. Rady by wón na zakładźe konstantneho přitoka wody w haće tež sumy (Wels) a jasotry (Stör) plahował. Tule mysličku pak dyrbi spěšnje zaso spušćić, škoda by přewulka była.