Sulšečan dr. Pětr Brězan pojěcha lětsa 70. raz jako křižer
Lěto po surowej wójnje 1946 sy w Kulowskim procesionje mjez Sulšečanskimi křižerjemi wuhladał młodeho pachoła. W porje z dr. Błažijom Nawku, ze swojim pozdźišim swakom a nanom dźensnišeho fararja Gabriša Nawki, poda so tehdy hakle 13lětny Pětr Brězan sobu na puć do Ralbic, zo by wozjewjał poselstwo wo zrowastanjenju Jězusa Chrystusa. Křižer Jurij Mróz bě schorjeł, a Pětr Brězan, tehdy runje poł lěta mjez serbskimi šulerjemi w 1. rjadowni serbskeho realneho gymnazija w Českej Lípje, radlubje zaskoči.
Farar ma z přikładom być – to je hladajo na křesćanske žiwjenje samozrozumliwe a hladajo na hajenje serbskeje kultury dobra tradicija. Zo móžeš pak tež jako rodźeny Němc a farar ze serbskorěčnym přikładom być, je w dźensnišim času skerje wusahowace. Farar Hodźijskeje ewangelsko-lutherskeje wosady swjateju Pětra a Pawoła Christoph Rummel je tajki wusahowacy přikład. W oktobrje 2008 je wón tamnišu wosadu přewzał.
W zwisku ze serbskimi katolskimi wosadami mjenuja so swjate křiže často jako jedna z jich wosebitosćow. Na mnohich městnach je wuhladamy, starše ze zornowca a z metalowym korpusom, nowše zwjetša z drjewa. Z wjele lubosću a česćownosću před swojimi prjedownikami je wobsedźerjo hladaja. Zo bychu so tež přichodnym generacijam zachowali, njeje jenož wažne, křiže materielnje hladać. Tež na jich stawizny njesměmy zabyć. Tomule nadawkej wěnuje so Kanečanka Trudla Kuringowa.
Zo Trudla Kuringowa woprawdźe slědźerske dźěło wukonja, wo tym swědči na přikład tak mjenowany gmejnski křiž w Kanecach, postajeny lěta 1851. Ani Mikławš Kokla njemóžeše swój čas wobsedźerja wuslědźić. Na boku zadypanej inicialej J.M. a lětoličba 1962 swědča wo tym, zo je Jan Meškank křiž tehdy ponowić a jako hrónčko citat Ćišinskeho připrawić dał. Z pomocu mokreje krydy pak wučita Trudla Kuringowa na tamnym boku křiža mjeno Brankačkec Wórša a lětoličbu 1851. Dokelž w Kanecach Brankačkecy njebydlachu, móžeše so jenož wo swójbu jednać, kotrejž takle do domu rěkachu. Dokelž pak swójba při puću do Kanec swójsku ležownosć njeměješe, je křiž na gmejnskej ležownosći postajić dała.
zwonja k rańšim
křižerjow na jedyn dźeń
po štyrceći nocach
wotućeja a stawaja
kóžde lěto znowa
posoljo z namrěwstwom wěry
wobnowja škropawe hłosy
a šrofane konje
wjedźe mać z krjepjeńčku
ze wšitkich domow
čornu suknju ze zelenym wěnčkom
k prěnjemu razej
syn pojěcha z nanom
nimo MORTWEJE HOLČKI
z wosady do susodneje
bě běhał
za křižerjemi
dycha přiroda znowa dowěru
zwonja připołdnju
Kulowskich do Ralbic
z dwěmaj rěčomaj
wobjěchaja tři króć
swěčkběły kěrchow
kćěje po martrownym tydźenju
tež po nyšporje
sunu křižerjo
škórń do třemjenja
a cylinder zejmuja před
z ROWA STANJENYM
při chowacym so słóncu
domoj zwonja jutrowničku
a křižerjow
Z: knižki Marje Krawcec
„sudźeńca wosrjedź dwora“, LND 1992