Kónc julija skónči so hamtski čas Alfonsa Ryćerja jako předsydy zarjadniskeho zwjazka Při Klóšterskej wodźe. 14 lět je wón zastojnstwo wukonjał. Marian Wjeńka je so z nim wo tymle času rozmołwjał.
Kak ze swojeje funkcije woteńdźeće? Ze smějacym abo z płakacym wóčkom abo cyle hinak?
A. Ryćer: Płakace wóčko na žadyn pad nimam. Ja so takrjec hižo sydom lět na swój wotchad přihotuju. Jako sym tule wólbnu dobu nastupił, bě mi wot wšeho spočatka jasne, zo je to moja poslednja. To wědźeše tež moja swójba. W zjawnosći to wězo rjekł njejsym. Myslu sej, zo mam nětko naslědnika, kiž tele dźěło w zmysle pjeć sobustawskich gmejnow, w zmysle přistajenych a tež w zmysle wobydlerjow derje zdokonja. Tuž sym wjesoły, zo sym swój čas tule bjez wulkich katastrofow a skandalow přetrał.
Nadźijomnje tež bjez strowotnych škodow.
A. Ryćer: Mějach wulke zbožo, zo njejsym chorosće dla ani jenički dźeń wupadnył, nic w 14 lětach w zarjadniskim zwjazku a tež do toho nic w dwanaće lětach jako wjesnjanosta. Za to sym jara dźakowny. Posledni raz chory pisany běch 1987. A tohodla woteńdu jeničce ze smějacym wóčkom.
