Dźěćatstwo w narańšej ewangelskej kónčinje mjez Bukecami a Lubijom kónc 19. lětstotka wopisuje 1962 zemrěty Richard Zahrodnik. Originalny němskorěčny tekst ze swójbneho archiwa staj jeho prawnučk Friedhard Krawc a Arnd Zoba-Bukečanski zeserbšćiłoj.
Wučbna maćizna bě hłownje na dwě lěće rozdźělena. 1. kurs: Stary zakoń, stare stawizny, Sakska, Němska, přirodowe stawizny. 2. kurs: Nowy zakoń, nowe stawizny, Europa a druhe kontinenty, přirodowěda. Na přikład sym w 5. lětniku kurs 1 słyšał, w šestym kurs 2, w 7. lětniku zaso kurs 1 a we wosnym znowa kurs 2.
Dźěćo je potajkim w běhu štyrjoch lět dwójce to samsne słyšało. Štož je so jemu skićiło, to bě dosć mało. Za nabožinu běchu to tydźensce štyri hodźiny, za zemjepis, stawizny a přirodowědu jenož hodźina. Při čimž wužiwaše wučer dźěl hodźiny stawiznow za to, zo smy tydźensku pěseń recitowali.
