Něhdyše wuhlowe jamy kaž tež kultura a stawizny Serbow zbudźeja dale a wjetši zajim pućowacych

Wot toho časa, zo je jasne, zo wot lěta 2038 tež w Hornjej Łužicy wokoło Slepoho žanu brunicu wjace wudobywać njebudu, dźeń a wjace busowych pućowacych předewzaćow z cyłeje Němskeje jězby do wuhlowych jamow knihuje, kaž Horst Lehmann powěda. Něhdyši hórnik, w mašinotwarje za techniski serwis zamołwity, je dźensa wuměnkar. Wosom lět pak hižo jako swobodnje skutkowacy pućowanski přewodnik turistiske skupiny a dalšich po wopytowarskim centrumje „Wjelčanski hórnistwowy turizm“ po ekskursijach, safarijach a dalšich zarjadowanjach wodźi. Tam dźě zajimcy wšitko wo wudobywanju wuhla zhonja a wo tym, kotre sydlišća dyrbjachu tohodla wotbagrować. Při tym so mnozy za stawiznami a kulturu Serbow prašeja. Wšako mnohich z busami tež do delanskich kónčin, Kulowa, Budyšina a Slepoho woža, zo bychu jim wo našim ludźe rozprawjeli.