Dźěćace dožiwjenja a wójnske wopory
Loni nazymu spominachu w mnohich krajach na spočatk dweju swětoweju wójnow. Lětsa w meji je tomu 70 lět, zo bě so Druha swětowa wójna skónčiła. Wot lěta 1930 rodźeni hólcy hišće wojakować njetrjebachmy. W swojich šulskich lětach pak přiběrajcy wójnu wědomje zapřijachmy. A nalěto 1945 jeje zahubu z poslednimi surowymi bitwami zaso w domiznje na swojej koži dožiwichmy. Wone podawki kóždemu zas a zaso na powjerch pomjatka přichadźeja. Z łahodnym hesłom dopomnjenki pak kryja so přetrate strachi, ćerpjenja, smjerć a zrudoba.
Prěnje němske słowo
Jutry 1938 zastupich do šule. Wšo wuknjenje bě za nas serbske dźěći dwójna ćeža. Wšako dyrbješe wuwučowanska rěč němska być. Ta bě nam runje tak nowa a cuza kaž pismiki a ličby. Mnohemu serbskemu wučerjej, kiž tu snano hišće bě a měješe započatkarjow wučić, tehdy zawěsće narodne wědomje a swědomje krawješe.
