Jako před pjeć lětami na tymle městnje něšto linkow k 70. narodninam Alfonsa Handrika wozjewich, so tróšku starosćach. Nichtó dźě wěčnje tak čiły njewostanje, zo zamóže jako swobodny awtor za Serbske Nowiny pisać a spěšnje na aktualne wužadanja reagować. Hdyž swjeći wón dźensa 75ćiny, směm wolóženy zwěsćić, zo běchu tehdyše starosće njewoprawnjene. Smjerdźečan je tež dźensa jedyn z najswěrnišich a najspušćomnišich swobodnych sobudźěłaćerjow našeho wječornika. A mi so zda, zo je ze swojej wobdźiwajomnej fitnosću samo hišće šerpatku připołožił. Njerozprawja dźě wón jenož wo posedźenjach gmejnskich radow abo z wjesnych swjedźenjow, ale zaruča na lokalnej stronje cyłe serije, kotrež w lětnim času wozjewjamy. Loni pisaše wo tykowanych statokach na serbskich a dwurěčnych wsach, lětsa běchu to farske domy w katolskich a ewangelskich wosadach. A kelkož wěm, ma tež za klětu hižo zajimawu ideju.