Dźěći hinak mysla hač my
Štó praji, zo je kamjeń tak twjerdy, zo njehodźi so jeho žro zmjechčić? Ći, kotřiž so z nim chutnje zaběraja a so prócuja sej jeho wosebitosće wotkryć, nazhonjeja, zo maš błócko jenož na prawe městno sadźić a hižo so zornowc łama. Njemóhła rjec, zo kraje so kaž nóž butru. Tola cyle tak škropawy, kaž zdawa so być, wón njeje. Za mnje to rěka, zo je wón zranjomny kaž čłowjek, kotremuž wotrjeknješ w towaršnosći wužitny a kmany być. Towaršnosć smy my, kóždy jednotliwc. My mamy w ruce to, štož je a što budźe. Za to trěbnu wědu zdobywamy sej z našich nazhonjenjow, štož je dźěl načasneho kubłanja. A k tomu njesłušeja jenož daty, fakty a ličby, ale tež rjane duchapołne poskitki.
Perspektiwu změnić
W kinje postara so kinowy film „Barbie“ z protagonistku samsneho mjena a jeje podwólnym mužom Kenom wo nowe rekordy wopytowarstwa w tutym lěću. W filmje wopušćitaj wobaj swój přewšo rjany, rjadowany, pink-barbny, plastikowy klankacy swět a dóńdźetaj do realneje – mazaneje a chaotiskeje dimensije. Za wobeju je to šok, kotryž jimaj woči wotewrje a jeju dotalne žiwjenske paradigmy dospołnje na hłowu staji ... Podobnje to w našim serbskim swěće dožiwjamy, kiž so mnohemu wobkedźbowarjej idylka być zdawa. A sami smy wězo přeswědčeni, zo rěča naše nałožki a wobrjady, swjedźenje a wjerški wo wosebitych hódnotach.
Pačić, šćěpića rozkoćować
Pačenje. Kajke to wulke słowo za fenomen, kotryž so tele dny po wšěm zdaću přiběrajcy wšudźe, haj samo w serbskej Łužicy jewi. Pačenski potencial přicpěwachu a přicpěwaja na nadal njerozrisanemu konfliktej Domowiny a Serbskeho sejma, hdyž nic hižo wutworjenju parlamenta samoho. Film wo tradiciji/nałožku/nyšporje jutrowneho jěchanja, kotrež žony wuzamkuje, je runje tak horce diskusije wuskutkował kaž rozmyslowanje wo „změnje“ serbskeje hymny. A hakle tele dźenderowanje! A je da z připadom, zo móžetej „pačić“ a „šćěpić“ samsnu činitosć wopisować? Najnowše šerjenje je pječa sakrosanktna serbska narodna drasta – štož tola trochu zadźiwa, wšako buchu nowe designy mjez druhim Wurlawow abo Serbskeho konsuma dotal skerje witane dyžli zatamane. Kaž woprawnjeny strach wěsteho rozkoćenja snano był: Wjetšinje ludźi su tajkele debaty prosće: smorže. To płaći za Łužicu runje tak kaž za Němsku a za wulki dźěl Europy. Čim wótřišo někajka skupinka swoje často wšo druhe hač wěcowne měnjenje do swěta trubi, ćim mjeńša wona husto je.
Z chatbotom do dowola?
Zahubne lěsne wohenje, powodźenja a julij, kiž bě globalnje z wotstawkom najhorcyši dotal měrjeny měsac. Klimowi fachowcy su mnohe aktualne wuwića wěsćili, tola nětko su přiwšěm wot jednotliwych podawkow překwapjeni. Minjeny pražnik bě po podaćach EU-programa za wobkedźbowanje zemje Copernicus w globalnym přerězku 16,95 stopnjow ćopły a z tym něhdźe 0,33 stopjeń horcyši hač julij 2019 (16,63 stopjenjow). Tuž je to nowy rekord. Zawěsće sće w zašłym dowolu tohorunja tón abo tamny wjedrowy ekstrem dožiwili.
Dopóznaća drje nowe njebudu
Serbski sejm pyta wuměnu nazhonjenjow nastupajo kulturnu a kubłansku awtonomiju we wuchodnej Belgiskej. Kónc septembra chcedźa sej sejmarjo na přeprošenje Załožby Slavonic Europe hromadźe z dalšimi łužiskimi zajimcami tam dojěć. Wupruwowanaj rozmołwnaj partneraj nastupajo samozarjadnistwo etniskeje mjeńšiny budźetaj znowa Němskorěčna zhromadnosć a Oliver Paasch, jeje ministerski prezident, w Eupenje.
Mjeno Olivera Paascha někotrym Serbam njeje njeznate. W septembrje 2008 wužichu čłonojo Zwjazkoweho předsydstwa Domowiny a sobudźěłaćerjo jeje zarjada – hromadźe z dźěłarnikami a zastupjerjomaj Budyskeho wokrjesa – składnosć, na přeprošenje Němskeho zwjazka dźěłarnistwow (DGB) Sakskeje so wo połoženju Němcow we Waloniskej wobhonić. Paasch běše skupinu tehdy z předsydu Domowiny Janom Nukom, Budyskim krajnym radu Michaelom Harigom a šefom DGB Sakskeje Hanjom Lucassenom na čole jako minister Němskorěčneho zhromadźenstwa za wučbu a wědomostne slědźenje witał.
Direktor něhdy prawje wěšćił
Młodźi ludźo, kotřiž chcedźa powołanje nawuknyć, su w tutym tydźenju swoje wukubłanje zahajili. Po rjanym šulskim času rěka za nich nětko wšědnje na dźěło chodźić respektiwnje powołansku šulu wopytować. Zwjetša móžachu sej woni swoje powołanje, kotrež chcedźa rady nawuknyć, wupytać, runje tak kaž wukubłanski zawod. W tym nastupanju su woni w jara zbožownym połoženju. To bě před lětami hišće cyle hinak. Dopomnju so derje na nowinarske rozmołwy na Budyskim dźěłowym zarjedźe kónc 1990tych lět. Tehdyši direktor dr. Günter Irmscher lěto wob lěto ličby wozjewješe, kelko młodostnych žane wukubłanske městno njeměješe, dokelž bě prosće přewjele ludźi za přemało městnow. Runočasnje wón wěšćeše, zo so to za 20 lět změni a zo budźe potom nawopak, mjenujcy zo budźe přemało zajimcow za poskićene městna. Tak prawje předstajić sej to tehdy lědma štó móžeše. Dźensa je tale situacija realita. Wšudźe pytaja wukubłanych fachowcow runje tak kaž wučomnikow.
Prózdniny su tež dobry čas za rěč
Rěč wutroby mojeje wowki z nanoweje strony běše platt. We wysokej starobje pak hižo nikoho njeměješe, z kotrymž by platt bjesadować móhła. Ja běch jedyn z poslednich, kotrymž móžeše wona znajmjeńša platt powědać, wšako wšo rozumjach – dźakowano prawidłownym lětnim prózdninam jako dźěćo pola přiwuznych we westfalskej wjesce, hdźež bě moja wowka wotrostła. Jich rěč so mi najprjedy jako měšeńca z nižozemšćiny a jendźelšćiny zdawaše. Woni drje twjerdźachu, zo so prócuja, z tym Hamburgskim hólcom „ryzy němsce“ rěčeć, ale tajki jazyk ze sewjeroněmskeje metropole njeznajach.
Swjate su mi twoje žorty
Zbóžny tón, kiž móže so swojim słabosćam sam smjeć. Tole nazhonjamy stajnje zaso, hdyž sej Serbja na swjedźenjach ze spěwom „Ty sy tajka wikotata, ja pak tajki njejsym“ ze swojim ludowym humorom tak porjadnje sami nadawaja a so k tomu wutrobnje směja. Před lětami přewjedźene zhromadne młodźinske sportowe wubědźowanje delnich a hornich Serbow bě znamjo, zo móžemy tež na rozdźěle mjez Hornjej a Delnjej Łužicy bjeze wšeho z humorom zhladować, hłowna wěc, zo so w zasadnych prašenjach zaso znjesemy.
Kak pak so nam dźe, hdyž nas druzy na runje samsne wašnje wusměšuja, hdyž je rozestajenje mjez Serbami dźěl inscenacije, na kotruž ludźo takrjec wot wonka zhladuja – a so nam wošćěraja.
Wažny hłós za serbske zajimy
Znajmjeńša za Braniborsku płaći wuprajenje, zo su społnomócnjeni za serbske naležnosće na krajnej a wokrjesnej runinje wažny hłós, dźe-li wo naležnosće našeho ludu. Na to je knježerstwowy społnomócnjeny, statny sekretar Tobias Dünow tydźenja na konferency z kolegowkami z wokrjesow a bjezwokrjesneho města Choćebuza w Złym Komorowje wuraznje skedźbnił.
Gremij je list Budyskemu krajnemu radźe Udej Wićazej schwalił, kotryž poćahuje so na tehdy aktualne połoženje nastupajo přikrótšenje personalneho městna tudyšeje społnomócnjeneje. Mějićelku zastojnstwa z jenož poł městnom, to w Delnjej Łužicy hišće dosć derje znaja. A tohodla njeje wopisowanje swójskich (braniborskich) nazhonjenjow žane mudrowanje wo tym, štož w Budyskim wokrjesu snano klaca. Zakonsce zakótwjene rjadowanje, zastojnstwo serbskich społnomócnjenych z połnym městnom we wokrjesach Sprjewja-Nysa, Hornje Błóta-Łužica, Dubja-Blóta a w měsće Choćebuzu wutworić, je jich skutkowanje kwalitatiwnje a kwantitatiwnje njesměrnje polěpšiło. Tež to z lista jasnje wuchadźa.
