Toralf Schrader, wučer na Lessingowym gymnaziju we Wojerecach, zhladuje na minjene šulske połlěto kaž tež na přichodnu połojcu šulskeho lěta, kotraž wot februara na wuwučowacych a wuknjacych čaka.

Kóždy z nas ma cyle wosobinski časowy porjad. Štóž wšědnje rano swoje dźěći do šule pohonjuje, wě, što měnju. Tež šula sama ma swój časowy porjad. Šulske lěto so w lěću započina. Tuž smy prěnje połlěto hižo wuspěšnje zakón­čili.

Lětuši prěni wjeršk šulskeho žiwjenja běše dźeń wotewrjenych duri na gymnaziju, kotryž mjenujemy „pózdnju změnu“, minjeny pjatk. Mnozy šulerjo wokolnych zakładnych šulow smy na njón přeprosyli, zo bychu hosćom na swojich instrumentach zahudźili.