Regina Šołćina z Konjec piše po zakónčenju rjada dźiwadłowych předstajenjow „Wumrěć njedawa, ćeta“:

Zaso je naša lajska dźiwadłowa skupina Šunow-Konjecy jednu etapu swojeho 24lětneho skutkowanja dokónčiła. A to, jako so w Haslowje posledni raz zawěšk zběhny k hrě „Wumrěć njedawa, ćeta“, z kotrejž smy najskerje wjele ludźom wjeselo wobradźili.

Dźakować pak chcemy so dźensa po tymle puću jónu našim medijam – Serbskim Nowinam kaž tež Serbskemu rozhłosej. Wone su nas swěrnje přewodźeli wot „horceje fazy“ zwučowanjow hač do kónca předstajenjow. Tak mějachmy móž­nosć, rěčane serbske słowo, kombinowane z „kekliju“, za naš wjesny lud, zakład serbstwa, na jewišćo přinjesć. Dale słuša dźak našim serbskim korčmarjam. Čujemy so cyle jednorje „doma“ pola nich.