Bywša wódna wěža Němskeje železnicy je nětko paradiz dowolnikow

Štóž za dowolowym bydlenjom pyta, ma we wšitkich kónčinach našeho kraja wulki wuběr. Wot bydlenja we wulkim měsće hač k tajkemu na burskim statoku abo samotnej chěžce w holi so wšitko poskićuje. Dowolowe bydlenje w historiskej wěži pak je skerje eksotiske. Ale w dwurěčnej Łužicy je nadeńdźeš, a to pola Sprjejc. Byrnjež wěža wosrjedź lěsa stała, ju poměrnje lochko nadeńdźeš, wšako je wobsedźer wotpowědne taflički připrawił. Wot zahrodnych durčkow hač k zachodej samo přestrjenc leži. „Je tu ­jenož tohodla, zo njeby so telko chój­nowych jehličkow nutř nosyło“, ­po­- směwknje so Burkhart Borchert. Štóž je wěžu raz wotnutřka widźał, to rozumi. Telko drohotneho nutřkowneho žiwjenja w starym industrijnym twarjenju kóždy dźeń njewidźiš. Bywšu wódnu wěžu je Borchertec swójba z Drježdźan w juniju 2018 na awkciji kupiła. Mandźelskaj hižo dlěje wosebity twarski objekt pytaštaj a staj so při tym tež wosebje za wódne wěže wot Grodka hač do Vogtlanda za­jimowałoj. Wěža w Sprjejcach so jimaj skónčnje zalubi.