Před lětami čitach na plakaće, kotryž bě so do redakcije SN dóstał, zo Susann Vogel w Złym Komorowje swjedźeń lyriki organizuje. Mjez čitacymi běchu tež serbscy awtorojo. Tehdy z młodej žonu němsce telefonach. Tola jeje zajim za serbsku rěč sym hižo začuwała. Lěta pozdźišo so w Čornym Chołmcu wosobinsce zeznachmoj. Swjedźeń lyriki w Złym Komorje tehdy wjace w fokusu jeje skutkowanja njesteješe. Mjeztym bě wona zamołwita za pedagogiske poskitki w Krabatowym młynje a rěčeše ze mnu tež něšto­ słowčkow delnjoserbsce. Ale tež w pisomnej komunikaciji wona serbšćinu nałožowaše. Lěto pozdźišo zetkachmoj so we Wojerecach na konferency wo serbskich projektach strukturneje změny. Tón dźeń wona němski přełožk z hornjoserbšćiny trjebaše. Njedawno, při telefoniskej rozmołwje, klinčachu wšelake delnjoserbske zapřijeća, kotrež wona nałožowaše, w mojim wuchu hižo jara rjenje. Prašach so: Kak wona to zdokonja? Wěm, zo Susann Vogel serbsce wuknyła njeje, zo sej dźeń a bóle swój serbski pochad wotkrywa.