Wo serbskich zemjanach, ryćerjach a ryćerkublerjach nochce naš stawiznopis wjele wědźeć. Prěni su pak traš w heroiskim boju wo Serbow swobodu padnyli pak so němskim feudalnikam podćisnyli a so jim přilišćili, ći posledni mjenowani pak běchu stajnje cuzy, němscy klukarjo. Wězo, jedyn a druhi wě tež něšto wo tym a tamnym serbskim ryćer­ku­ble­rju. Wulkej zjawnosći pak tajke něšto hač do­dźen­­sa ani znate ani wědome njeje. Přiwšěm skedźbni ­Křesćan Bohuwěr Pful hižo 1843 na to, zo nje­wob­steji serbski lud jeno z ratarjow wšelakich wobsydstwow abo chudych měšćanow, ale zo ma mj. dr. prawiznikow, zarjadnikow abo tež ryćer­kublerjow. W lěće 1715 kupi sebi kralowski a kurwjerchowski komorny prokurator w Hornjej Łužicy, Budyski pra­wi­znik August Magnus Printz, ryćer­kubło Mały Wosyk­ (Kleinhänchen). Poł lětstotka pozdźišo bu kubło wulkeho dołha potomnikow dla přesadźowane, a Matej Dołhi z Małeho Wjelkowa je za 11 000 toleri kupi. Bórze pak přewostaji je, traš na zakładźe někajkich požčonkow, najenkej ryćerkubła Chróstawa (Crostau) Johannesej Matusewiczej.