W Krušwicy blisko Mužakowa bydli Helga Heinze. 69lětna wuměnkarka ma dwaj wulkej konikaj: domizniske stawizny a keramiku. Tuž njedźiwa, zo angažuje so wona čestnohamtsce hižo přez lětdźesatki w předsydstwje spěchowanskeho towarstwa Muzeja za rjemjesło a přemysło w Zagorju a zo je, hromadźe z domizniskim slědźerjom Holgerom Kleinom, knihu wo stawi­znach Mužakowskeje keramiki wudała.

Helga Heinze steji w stwičce na wutwarjenej łubi swojeho domskeho. W regalach kołowokoło wuhladaš keramiku, runje tak tež na blidźe wosrjedź komory. „Hlej! To je moja zběrka!“, praji wona a wozmje swětłobruny karan do ruki. „To je typiski objekt našeje Mužakowskeje keramiki z kamjeniny (Steinzeug).“ Dekoracija – módra stilizowana tulpa wokoło hornjeje kromy karana – je charakteristiski detail na keramiskich wudźěłkach kónc 17. a spočatk 18. lětstotka. „Wšako běše tuta kwětka w tehdyšim času prawy luksusowy artikl“, rozłožuje Helga Heinze.