Mały Wjelkow (SN/bn). „Naš kraj – Unser Land“ rěka „performatiwna dźiwa­dłowa hra wo serbsko-němskim poměrje“, kotruž dohromady wosom lajskich hrajerkow a hrajerjow wčera w bywšej „serbskej jědźerni“ Małowjelkowskeje sotrownje prěni raz předstajichu. Scenarij běchu na zakładźe swójskich nazhonjenjow kaž tež złožujo so na woprašowanja a slědźenja na přikład Arnošta Muki a Cordule Ratajczakoweje sami spisali. Nastała je w běhu dweju lět inscenacija, wotbłyšćowaca aktualne podawki we Łužicy runje tak kaž historiske mězniki, kotrež „ambiwalentne zhladowanje Serbow na Němcow a nawopak kaž tež z toho rezultowace kompleksne prašenje za swójskej identitu do dźensnišeho wobwliwuja“. Publikum je aktiwnje do hry zapřijaty. Tak stachu so něhdźe 50 wopytowarjow mjez druhim z wobdźělnikami krawneje hosćiny markhrabje Gera; tezy „Serbja su indigeny lud“ mnozy njepřihłosowachu, prjedy hač so jednotliwy přihladowar wopraša, što tele wopřijeće scyła woznamjenja.

Budyšin (SN/bn). Pod nadpismom „Krajina wutroby – basnje wo Serbach“ staj Smolerjec kniharnja a čěske Towarstwo přećelow Serbow (SPL) wčera dwójnu knižnu prezentaciju w Budyšinje wuhotowałoj. Najprjedy předstaji Milan Hrabal něhdźe 50 zajimcam w kopatym połnym předawanišću swoju nowu zběrku poezije „Domluvená šifra“, wopřijimacu 40 mjez druhim Benediktej Dyrlichej, Hance Krawcec a Benej Budarjej wěnowanych basnjow. Na to čitaše Ondřej Šrámek wurězk ze swojeho přełožka libreta spě­wohry „Wodźan“ Handrija Dučmana, ­wudateho runja Hrabalowej zběrce jako ­publikacija rjadu „Łužickosrbská poezije“.

Drježdźany (hw/SN). Pod hesłom „Euforiske kompleksy“ stej Sakska krajna a uniwersitna biblioteka SLUB a Serbski kulturny archiw wčera „rozmołwny koncert“ składnostnje 70. narodnin komponista Jura Mětška na žurli Klempera SLUB w sakskej stolicy wuhotowałoj. Něhdźe 50 zajimcow dožiwi komornu hudźbu Mětška, předstajenu wot cyłka ensemble unitedberlin. Mjez muzikaliskimi přinoškami moderěrowaše dr. Theresa Jacobsowa ze Serbskeho instituta rozmołwu z komponistom prof. dr. ­Jakobom Ullmannom a ze załoženskim čłonom ensemble unitedberlin Andreasom Bräutigamom wo nastaću a ade­kwatnym sposrědkowanju Mětškowych twórbow. Ze swójskimi słowami woni wo Mětškowych wšelakich dźěłowych kruhach mjez druhim w Lipsku a Weimaru, mjezyčłowjeskich wašnjach a jeho skutkowanju rozmyslowachu. Ullmann měni, „zo je Juro tehdyšu wotwěru hudźby k zynkej a zwukej w kompozicijach tak chutnje brał, zo je to kompletnje na swoju hudźbu přenjesł. Z tym běše jara zmužity.“ Charakteristiske za hudźbu Jura Mětška je „hłuboke zakorjenjenje w europskej hudźbnej tradiciji předewšěm zažneho 20.

2. meje 1964 zemrě w Drježdźanskej chorowni w 36. žiwjenskim lěće mjezynarodnje znata serbska koncertna pišćelerka Lubina Holanec-Rawpowa. Jeje row je na Budyskim Tuchorju, hdźež staj tež jeje mandźelski dr. Jan Rawp a jeje nan, wučer Arnošt Holan (1882–1948), pochowanaj.

Lubina Holanec narodźi so 23. meje 1927 w Budyšinku do Holanec wučerskeje swójby, wopyta gymnazij w Budyšinje, hdźež bu tež na pišćelach wuběrnje wukubłana. Lěto studowaše w Lipsku na Wysokej hudźbnej šuli, wot lěta 1948 do 1953 na Praskim konserwatoriju a w pišćelowej rjadowni Jiříja Remberga Akademije hudźbnych wuměłcow w čěskej stolicy. Hižo 1951 wudoby sej prěnje městno na wubědźowanju na mjenowanej akade­miji. Dwě lěće wukmani so na pišćelach w Tomašowej cyrkwi w Lipsku a skutkowaše po tym wot lěta 1956, w Budyšinje bydlaca, jako koncertna organistka. Wuda so na wnuka Bjarnata Krawca, hudźbneho wědomostnika a komponista dr. Jana Rawpa (1928–2007). Z mandźelstwa wuńdźe syn Kito, kiž pak jako młodostny Łužicu wopušći a je w zapadnej Němskej w dźiwadłach skutkował.