Besigheim (SN). W hudźbnym nakładnistwje ENA Liany Bertók je CD „Serbska rapsodija – Sorbische Kammermusik für Violine und Klavier“ wušła.

Nowe wudaće serbskeje komorneje hudźby wobsahuje twórby Bjarnata Krawca, Jurja Winarja, Jana Rawpa a němskeho komponista Huga Raithela. Zestajeli su na zynkonošaku kompozicije, kotrež su lědma hišće znate abo hižo njepřistupne. Nowšej twórbje Jana Thiemanna a Ulricha Pogody wuběr wu­dospołnjetej. Wo mištersku interpretaciju postaraštej so Anett Baumann (wiolina) a Liana Bertók (klawěr).

30. nazymnika 1945 dowjeze wosebity bus 30 serbskich šulerjow do Českeje Lípy. To běchu wuknjacy prěnjeje rjadownje „připrawnišća łužiskoserbskeho realneho gymnazija“. Wutworjenje gymnazija běštej čěska šulska Maćica (ÚMŠ) a Towarstwo přećelow Serbow (SPL) zmóžniłoj. Spočatk 1946 rozrosće ličba šulerjow na 59 w dwěmaj rjadownjomaj. 15. měrca potom rozrjadowachu mjeztym 61 hólcow a holcow na tři rjadownje. 34 šulerjow bydleše w internaće, tamni běchu hosćo čěskich swójbow. Třo młodźi Serbja z Wotrowskeje wosady (Jurij Pěčka, Beno Šołta a Jurij Wróbl) přińdźechu bjez předznajomosćow čěšćiny do 11. lětnika na měšćanski gymnazij. 22. septembra 1946 załožichu w Čěskej Lípje Towarstwo serbskich studentow. Předsyda bu Beno Šołta, wjednistwu přisłušeštaj tež Ben Budar a Beno Korjeńk. Wučerjo w Českej Lípje běchu kantor Jurij Šołta, Jurij Wuješ (wot decembra 1945), Bjarnat Rachela, Arnošt Skopa (wot januara 1946), Měrćin Zoba (wot měrca 1946), dr. Herman Šleca, Pawoł Wowčerk (wot spočatka šulskeho lěta 1946/1947). Wjednik gymnazija bě prof. Mikławš Krječmar. Na proze 1947 přećahny gymnazij do Varnsdorfa-Warnoćic. Mikławš Krawc

Znowa zazběh do adwenta z duchownej hudźbu

Budyšin (CRM/SN). Pod hesłom „Kak ­powitam ja tebje ...“, w 17. lětstotku wot w Berlinje na wurjadnym městnje skutkowaceho a jara sławjeneho Serba Jana Krygarja na tekst Paula Gerhardta spisaneho hišće dźensa woblubowaneho kěrluša, steješe lětuši nyšpor adwentneje hudźby wčera w Budyskej cyrkwi Našeje lubeje knjenje. „Wulkotne su naše wašnja a nałožki předewšěm w adwentnym ­času“, zwěsći tachantski farar, prelat ­Wito Sćapan při swojim witanju. A runje tež tónle hudźbny nyšpor jako zazběh ­do wulkeho swjedźenja hód je mjeztym jara woblubowany. Byrnjež cyłkownje trochu mjenje wopytowarjow přišło hač druhe lěta, přizwolene městna tola cyle njedosahachu. Běše dźě cyrkwinski hudźbny direktor Friedemann Böhme ze skupinu młodych kaž tež dorosćenych wosadnych dosć nahladny a zdobom wotměnjawy program přihotował. Mjez nimi běše tež serbski šuler Šćěpan Friedl jako młody a hižo dosć zamóžliwy gitarist.

Na wobalce decemberskeho wudaća je wozjewjena monotypija kemšerki w katolskej drasće. Stworił je ju słowjenski moler Ante Trstenjak 1961 w Mariborje. Što monotypija je, čehodla je Trstenjak hakle lětdźesatki po tym zo je we Łužicy po puću był seriju monotypijow stworił a docyła wo jeho žiwjenju a skutkowanju rozprawja Andreja Borin, nawjedowaca kuratorka Wuměłskeje galerije Maribor. ­Marija Suchec je wustajeńcu „Barby daliny. Moler Ante Trstenjak a Łužiscy Serbja“ w Budyskim Serbskim muzeju wopytała. Wo monotypijach, kotrež su dźěl woneje wustajeńcy, pisa, zo maja, tak kaž su tam prezentowane, „charakter wuměłskeje galerije“ a pohnuwaja kóždeho hač do meje přistupnu wustajeńcu wopytać.