Na hudźbnym festiwalu „Musica Lípa“ zaklinča najwšelakoriše zynki w sewjeročěskim a hornjołužiskim regionje. Prěni z dweju serbskeju přinoškow je pu­blikum w Českej Lípje wobkuzłał.

Česká Lípa (SN/bn). Serbska wuměłča Carolina Eyckec na tereminje a Lipšćanski pianist Christopher Tarnow staj minje­ny pjatk pod hesłom „Hraju bjez dótknje­nja ...“ wosebity koncert we wo­błuku lětušeho hudźbneho festiwala „Musica Lípa“ wuhotowałoj. W Česko­lip­skej bazilice Wšěch swjatych předstajištaj twórby mjez druhim Heinricha Isaaca, Gabriela Fauréja, Sergeja Rachmaninowa a Oliviera Messiaena. Tež dwě kompo­ziciji – „Intermeco čo. 1“ a „Sonata za teremin a klawěr čo. 1“, kotrejž bě Tarnow­ spisał – běštej z wobstatkom progra­ma. „Smój so přez naprašowanje jara wjese­liłoj. Čuju so w Čěskej skoro kaž doma, dokelž je rěč serbšćinje tak bliska“­, Ca­rolina Eyckec rozłoži a zjima: „Publikum bě jara zajimowany. Smój program cyle cyrkwinskemu ramikej přiměriłoj, přewažnje měrnu hudźbu wu­zwoliłoj a so dlěšich přestawkow wzdałoj. Zo su ludźo wćipni na teremin, je so po koncerće tež tónraz zaso wopokazało.“

21. awgusta dopołdnja knježeše wulka nerwoznosć w redakciji Noweje doby, dokelž njemějachmy jako jeničcy ani rjadku dołheje powěsće TASS na blidźe. Tydźenje do toho bě mjenujcy direktor LND lutowanja dla, přećiwo protestej šefredaktora Maksa Pilopa přikazał, zo ma wrotar LND swoju słužbu hižo w 20 hodź. skónčić a dalokopisak hasnyć, kotryž powěsće posrědkowaše. Nowa doba dyrbješe sej nětko znowa powěsć agentury skazać a ju zeserbšćić. Hakle nazajtra móžachu abonenća potom nimale cyłostronsku powěsć wo zaćahu wójska do ČSSR čitać.

Po tym zo bě Serbska protyka 2016 w Drježdźanach po puću, bu za aktualne wudaće dalša metropola zwonka Łužicy wuzwolena, a to stowěžata Praha. Kaž redaktor Pětr Šołta w předsłowje prawje zwěsća, bě Praha Serbam hižo lětstotki dołho město sonow a wočakowanjow. Tuž so tam ze serbskimi temami jenož tak mjerwi. Wo tym móža so čitarjo za někotre dny sami přeswědčić, hdyž nowa protyka wuńdźe. W njej zhonimy na přikład wot Edmunda Pjecha, kajki wliw je čěske kralestwo na Hornju Łužicu w srjedźo­wěku a zažnym nowowěku měło. Jana ­Tischerová wěnuje so skutkowanju rězbarja Maćija Wjacława Jakule. Franc Šěn pak rysuje situaciju Serbskeho seminara před sto lětami a jeho zawrěće po znowazałoženju Drježdźansko-Mišnjanskeho biskopstwa. Petr Kaleta rozprawja w swojim přinošku wo spočatkach serbskeho towarstwa „Adolf Černý“ a Timo Meškank zhladuje na Prahu jako městno eksila za Serbow do Druheje swětoweje wójny. Su to podawki, kotrež šěršemu čitarstwu cyle wěsće znate njejsu.