Budyšin (SN/bn). „Znaki pominaki ko­po­laki“ rěka nowa, w Ludowym nakładni­stwje Domowina wušła kniha, w kotrejž awtorki Róža Domašcyna, Měrka Mětowa a Měrana Cušcyna we formje episkeje basnje literarisce po Łužicy pućuja. Njewšědna wosebitosć publikacije je, zo wopřijima tekst dohromady 39 štučkow ze staj­nje 13 wjeršemi. A kóžda štučka na předchadźacu z pjera jednotliweje spisowaćelki nawjazuje.

14. junija 1944 poradźi so ameriskim wojakam w Normandiji wot štyrjoch němskich diwizijow horco zakitowanu frontowu liniju před Saint-Sauveurom-le-Vicomte přełamać a město dwaj dnjej po tym wuswobodźić. Zdobom docpěchu Američenjo zaso přibrjóh Atlantika a postupowachu na wjetše přistawne město Cherbourg, kotrež potom 23. junija zdobychu. Tak zahaji so ofensiwa aliěrowaneho wójska do wot Němcow wobsadźeneje Francoskeje.

Po přizemjenju wosom diwizijow a tankow antihitlerskich zwjazkarjow 6. junija 1944 w Normandiji wutworichu ameriscy a jendźelscy wojacy tam tři sylne zepěranišća. Wone sahachu wot Atlantika dźesać kilometrow do francoskeho kraja. 6. junija 1944 – na tak mjenowanym D-dayju – dósta so něhdźe 150 000 ameriskich, jendźelskich a kanadiskich wojakow do Normandije a k zaliwej rěki Seine, hdźež su skónčnje dołho wočakowanu zapadnu frontu w Europje wutworili. Ně­hdźe 7 000 łódźow a 1 100 lětadłow zwjazkarjow transportowaše a škitaše jich před jenož 50 němskimi honjakami.

Srjedź meje je w Zarěčanskej Konsumowej galeriji jednaćelka Sakskeje literarneje rady­ dr. Sibille Tröml lětuši „Sakski knižny kófer“ předstajiła.

Wot lěta 2013 hižo wudawa wony Lipšćanski gremij wabjenske łopjeno, z kotrymž dwójce wob lěto na dźesać nowostkow ze Sakskeje skedźbnja. Su to knihi awtorow a přełožerjow, kotřiž ze Sakskeje pochadźeja abo tu bydla. Po tym, kajki poskitk runje je, su tam lyrika runje tak kaž proza, přełožki abo wěcne edicije zastu­pjene kaž tež knihi za dźěći a młodostnych. Wabjenske łopjeno w formje leporela pak nima jako „bestseller-lisćina“ fungować. Ma być skerje kompas, kotryž w mnóstwje nowowudaćow mału orientaciju skići a čitarjow wćipnych čini na bohatu literaturu awtorow a přełožerjow „wottud“. Ke kóždemu wudaću słuša tež ze wšěmi dźesać publikacijemi spakowany „realny“ kófer. Tón steji potom něhdźe dźesać tydźenjow w jednej z priwatnych kniharnjow abo na městnosćach, hdźež tež zarjadowanja přewjeduja.