Prěni adwent zahaja dohodowny čas a zdobom nowe cyrkwinske lěto. We wjacorych kónčinach Łužicy posrědkuje tele dny dźěćetko­ poselstwo bórzomneho přichada Syna Božeho. Byrnjež nałožk lětsa wospjet po zwučenym wašnju wotměć njemóhli, pěstuja tradiciju na přikład w Slepom najebać pandemiske wobmjezowanja. Foto: Jost Schmidtchen

Srjedź winowca před 75 lětami skónči so w Nürnbergu proces přećiwo hłownym wójnskim złóstnikam nacistiskeje Němskeje před Mjezynarodnym wojerskim sudnistwom. Tribunal ze štyrjomi sudnikami dobyćerskeje aliancy – Sowjetskeho zwjazka, USA, Wulkeje Britaniskeje a Francoskeje – zahaji 11. nazymnika 1945 historiske sudniske jednanje.

16. nazymnika 1821 narodźi so wučer a spisowaćel Jan Bartko žiwnosćerskej swójbje w Drobach pola Minakała. Wón wopyta Krajnostawski wučerski seminar w Budyšinje, na kotrymž staj z nim tehdy pozdźišej serbskaj narodowcaj Korla ­Awgust Kocor a Jan Bohuwěr Mučink studowałoj. Wučerješe po tym w Delnjej Hórce, Chwaćicach a 33 lět w Nosaćicach. „Bartko bě zakitowar zakonskich prawow serbskeje šule. Bě wojowar jeničkeje mudreje mysle, zo w serbskich šulach so njehodźi z wuspěchom wučić, hač z pomocu serbskeje rěče“, tak pisaše jeho sobuseminarist Jan Radyserb-Wjela wo nim. Bartko wo­jo­waše přikładnje wo prawa Serbow a w lětomaj rewolucije 1848/1849 redi­gowaše z Radyserbom časopis „Serbski Nowinkar“, bě pismawjedźer Radworskeho Serbskeho burskeho towarstwa, zarjadnik Maćič­neho domu, wuběrnik za twar Serbskeho domu a čestny čłon Maćicy Serbskeje. ­Jeho „Prěnja čitanka za serbske šule“ a „Bibliske stawizny za serbsko-němske šule“ buchu wjackróć nakładowane. Pisaše do Serbskich Nowin, spisa někotre knihi, kaž „Oberlin“, a přełoži oratorij „Nalěćo“ do němčiny. 18. meje 1900 wón w Budy­šinje zemrě. Manfred Laduš

Loni je do jstwy mojeho synka nowy kniž­ny­ rjad zaćahnył. Nańdźech jón w inter­neće, jako za darami pytach. Su to knihi­ młodeje awtorki z jendźelskeho Dor­seta Rachel Bright. Prěnja kniha, na kotruž storčich, rěka „Law w tebi“ (2016). Na wobalce wuhladaće wulku lawjacu hłowu, na kotrejž sedźi stulena myška. Knihu mój syn lubuje, wězo wulkeho lawa dla. Law pak njeje hłowna wosoba jednanja, skerje wjerći so wšo wokoło małeje myški. W rjanych lochkich rymach wopisuje awtorka jeje dóńt. Tamne zwěrjata dźungla ju přewidźa, dokelž je tak mólička. Tep­taja jej samo na wopušku, zo dyrbi sej ju zawobalić. Na wulkich ilustracijach začuwaš, kak samotna, zastróžana a zadwě­lowana myška je.