Měto Pernak je njedźelu, 8. decembra, zemrěł. Zhubimy z nim Serba, kiž je so za swój lud mnohostronsce angažował. A činješe to z bywšeho Zapadneho Berlina, hdźež ze swójbu bydleše.

Wuzběhnyć ma so jeho 13 lět trajace skutkowanje jako předsyda Maśicy Serbskeje. Wón bě załoženje tohole serbskeho wědomostneho towarstwa w Delnjej Łužicy 1993 hłownje sobu nastorčił, kotrež hač do dźensnišeho serbske kulturne žiwjenje wobohaća. Wosebje wažne je jemu při sporym dźěle bě, zo jednory lud na wsach zaso přistup k swojim serbskim korjenjam namaka. Hromadźe z druhimi je wón wosobiny serbskeho kulturneho žiwjenja počesćił a jim tam, hdźež běchu so narodźili abo skutkowali, hódny pomnik stajił. Wuzběhnjenjahódne su pomnik za rěčewědnika Mjertyna Monja w Turnowje kaž tež wopominanskej tafli za molerja Fryca Latku w Nowej Wsy a za awtora prěnich ćišćanych serbskich knihow Albina Mollera w Tšupcu. Za to kaž tež za dalše aktiwity spožči Maćica/Maśica Serbska njeboćičkemu w lěće 2008 čestne čłonstwo. Lěto na to wu­znamjenichu jeho z Mytom Ćišinskim.

Druhi decemberski kónc tydźenja 1989 wotmě so třidnjowska mjezynarodna konferenca „Serbja – narodna mjeńšina w NDR“ w Ewangelskej akademiji Berlin-Wannsee. Atribut „mjezynarodna“ bě trochu přehnaty, dokelž běchu jeje wobdźělnicy přewažnje Serbja z Łužicy, z wuchodneho a Zapadneho Berlina a dalši hosćo.

7. hodownika by Jan Wornar 85ćiny swjećił. Wón njebě jenož twórc dźěćaceje a młodźinskeje­ literatury, ale tež znata wosoba w serbskim sporće. W čěskich Warnoćicach njechodźeše wot lěta 1947 do 1949 jenož na kopańcu mustwa Hraničáři, ale zwučowaše w Sokole a wobdźěli so 1948 na Wšosokołskim zlěće w Praze. Po nawróće do Łužicy bu 1951 z wolejbulowym mustwom Budyskeje Serbskeje wyšeje šule sakski młodźinski mišter. W ródnych Hórkach słušeše k załožićelam sportoweje jednoty. Kopańcu hraješe wón za Hórki, SWŠ Budyšin a za serbsku wubranku studentow. We wolejbulu je za Rotaciju Budyšin a Ralbičansku šulu mocy měrił. Ze šulskim mustwom doby 1986 sokołski turněr wo pokal Domowiny. Wornar měješe podźěl na nastaću rjaneho stadiona w Hórkach a při přewjedźenju sportowych a kulturnych swjedźenjow župy „Michał Hórnik“. Po studiju w Lipsku bě wón wot 1959 sportowy wučer na Budyskim Serbskim wučerskim wustawje, po 1962 na Serbskej polytechniskej wyšej šuli města, po přesydlenju do Noweje Wjeski w Ralbicach. W lěće 1993 słušeše k załožićelam noweho Serbskeho Sokoła. Jan Wornar zemrě 20. meje 1999. Mikławš Krawc

„Jeli so hišće dźiw njestanje, móhli ,Wósłonki mójogo žywjenja‘ być poslednje wjetše literarne dźěło maćernorěčneho Delnjoserba“, piše Horst Adam w swojej recensiji wo awtobiografiji Erwina Hanuša. Snano so posledni abo předposledni dźiw stanje, ale hladajo do přichoda je skerje prašenje: Budźe Hanušowa kniha jedna z poslednich wjetšich literarnych dźěłow scyła w delnjoserbšćinje? Wšako je to wulke wužadanje, spisać dlěšu twórbu w rěči, kotraž njeje twoja maćeršćina.