Dźensa před 30 lětami, 18. małeho róžka 1991, je w sakskej statnej kencliji referat za naležnosće Serbow dźěłać započał. Referatny nawoda bě 1998 přezahe zemrěty dr. Simon Brězan. Jemu poboku bě wot měrca samsneho lěta Stanisław Brězan, kiž hač do přitomnosće zastojnstwo społnomócnjeneho za naležnosće Serbow – nětko w sakskim ministerstwje za wědomosć, kulturu a turizm – wukonja. Referat podsteješe spočatnje społnomócnjenemu za zwjazkowe a europske naležnosće w statnej kencliji dr. Günterej Ermischej. Simon Brězan mjenowaše to w rozmołwje ze Serbskimi Nowinami kónc měrca 1991 „wonkownje dobre znamjo. Namakam wšudźe při wšěch problemach wulku přichilnosć nam Serbam napřećo. Nětko čakamy wšitcy – a za to tež dźěłamy – na skutki ze stron stata.“ Młody referat je na to zaměrnje přihotował zarjadowanje k wutworjenju Załožby za serbski lud wosom měsacow pozdźišo we Łazowskej cyrkwi.
Lube čitarki, lubi čitarjo, kiž, byrnjež naša kniharnja dale nochcyjo zawrjena była, swěru serbske knihi kupujeće, hdy sće poprawom posledni raz baseń Ćišinskeho čitali? Ow, njewěm so dopomnić, drje wjetšina z Was nětkle sćicha přiznaje. A ta abo tamny budźe stonać: Ach, toh‘ Ćišinskoh tla njezrozumiš. Ale to njetrjechi, kaž nam znazornjeja sćěhowace štučki z basnje „W zymje“ z cyklusa „Za ćichim“:
Zemja błyskoce so w čistej pyše,
hdyž so hwězdy z njebjes saja běłe.
Kerki, štomy jako w meji kćěja,
zasłyšeć pak njeje mejskich pěsni.
Sněh so wodnjo, w nocy saje, saje –
we wsach, na pućach so knjejstwa přima.
Sankow, smykawow so hólčec přima,
běha, brodźi po sněhowej pyše.
Njech tež wječor doma swar so saje,
přeměrić te sepje dyrbi běłe;
a móc w lodowej so hrěje pěsni,
módre, čerwjene zo lica kćěja.
Połne běłych róžow wokna kćěja,
hdyž do běłych barbow zyma přima.
Wonka na sanjach so lubi pěsni,
k lóštnej rejce spěwa běłej pyše.
Zajac za włosy so drapa běłe,
hdyž na kožušk hońtwjer z třělby saje.
Hdyž so saje sněh a běłe wonka
wšo a wokna kćěja w zymnej pyše,
stwička přima mje, sym dobry pěsni.