Něhdźe hižo lěto je ewangelska cyrkej w Slepom takrjec oficialny Boži dom nimo wjeduceje kolesowanskeje šćežki. Składnostnje tohole „małeho jubileja“ bu tam wčera z kemšemi pod nawodom Mužakowskeje fararki Miriam Arndt na podawk spominany. Nimo toho bu w cyrkwi wosebita wustajeńca „Serbske kwasy w Slepjanskej parochiji“ wotewrjena, kotraž njeje zawěšće ­jenož kolesowarjam hódny cil za nalětni wulět. Foto: Joachim Rehle

Před 75 lětami bu Swobodny stat Pruska přez zakoń čisło 46 Aliěrowaneje kontrolneje rady rozpušćeny. Zastupnicy štyrjoch dobyćerskich wulkomocow Druheje swětoweje wójny podpisachu zakoń, z kotrymž skónči so wažna etapa powójnskich stawiznow Němskeje po ka­pitulaciji 8. meje 1945.

Jako wopodstatnjenje zakonja rěkaše w preambli: „Pruski stat bě wot dawna stajnje hižo nošer militarizma a reakcije w Němskej. Wotpowědnje zajimam za zachowanje měra a wěstoty mjez ludami a přeću, noworjadowane politiske za­kłady zawěsćić, so pruski stat jako knježerstwo, kaž tež wšitke jemu podrjadowane zarjady a institucije rozpušća.“

21. meje 1997 zemrě w Złyčinje komponist, awtor a narodny prócowar Jan Pawoł Nagel. W susodnym Łazu bě so wón 8. meje 1934 jako syn frizera narodźił. Po maturiće na Serbskej wyšej šuli studowaše w Berlinje hudźbu. Po tym bě wučer hudźby na Serbskej wyšej šuli w Choćebuzu, je při serbskej redakciji rozhłosa dźěłał a chóry dirigował. Nagel bě swobodny komponist, kiž je ně­hdźe 400 kompozicijow stworił. Wot 1970 bě sydom lět předsyda Koła serbskich hudźbnikow. Do jeho kompozicijow słuša „Strowa sy Marija – Ave Marija“, „Tři spěwy za bariton a orchester na basnje Bobrowskeho“, „Tři modlitwy“, „Dźesać serbskich rejow za smyčkowy kwartet“ a spěwy a hudźbu „Posledni čołm“ a „Lubka lilija, moja nadźija“. Nagel je Łazowski spěwnik wudał, za NSLDź „Duet za fletu a staru knjeni“ a „Passacaglia za wulki orchester a bagrownika“ spisał. „Dźěćatstwo we Złyčinje“ je w LND wušła. Nazymu 1989 je Serbsku narodnu zhromadźiznu sobu załožił. 1991 bu za połdra lěta za předsydu Domowiny wu­zwoleny. Serbske ewangelske towarstwo je sobu załožił kaž tež Spěchowanske towarstwo za Dom Zejlerja a Smolerja we Łazu a bě prěni předsyda. Manfred Laduš

Lube lubowarki, lubi lubowarjo serbskeje literatury, nadźijam so, zo sće dźensniši pjatk, 13. donětka bjez njeluboznosćow přetrali a zo Wam tež nalětni wječor žane tajke njewobradźi. Tajkeho pjatka, 13. je wob lěto znajmjeńša jónu, w najwyšim padźe pak trójce. Přiwěrkojći ludźo maja tajki pjatk, 13. za dźeń njezbožow. Ale čehodla? To drje wě jenož Bóh tón Knjez sam. Snano dokelž je 13 prěnja ličba po ličbje dwanaće, kotraž je w mnoho kulturach swjata: dwanaće codiakalny kruhow, dwanaće měsacow, dwanaće japoštołow ... Judaš je był 13. W mnohich lětadłach njeje 13. rynka, w někotrych hotelach 13. poschoda njeje. A čehodla pjatk? Rjanoh pjatka staj so Hadam a Jěwa Božej woli přećiwiłoj. A hdy stej ­so ličba a dźeń woženiłoj? Snano pjatk, 13. meje 1927. Tón dźeń spadachu na Berlinskej bursy nahle akcije do bjezdna a wikowarjo mjenowachu jón po tym „Čorny pjatk“. A nětko mi tež swita, čehodla je (bóh wě) štó postajił, zo knižne premjery w našej Smolerjec ­kniharni stajnje štwórtk wječor swjećimy: Na te wašnje je zwoprědka wuzamknjene, zo móhła so tajka premjera pjatk abo hišće hórje, pjatk, 13. nimo kulić.