Znajeće Astrid Lindgren a jeje powě­dančko „Pippi Langstrumpf“ abo Selmu Lagerlöf? Wona je awtorka stawiznički wo małym Nilsu Holgerssonu a jeho dyr­dom­deju z dźiwimi husami. Su wam „Wicki­ a sylni mužojo“ – wikingojo z pjera Runera Jonssona – znaći?

Srjedź meje je w Zarěčanskej Konsumowej galeriji jednaćelka Sakskeje literarneje rady­ dr. Sibille Tröml lětuši „Sakski knižny kófer“ předstajiła.

Wot lěta 2013 hižo wudawa wony Lipšćanski gremij wabjenske łopjeno, z kotrymž dwójce wob lěto na dźesać nowostkow ze Sakskeje skedźbnja. Su to knihi awtorow a přełožerjow, kotřiž ze Sakskeje pochadźeja abo tu bydla. Po tym, kajki poskitk runje je, su tam lyrika runje tak kaž proza, přełožki abo wěcne edicije zastu­pjene kaž tež knihi za dźěći a młodostnych. Wabjenske łopjeno w formje leporela pak nima jako „bestseller-lisćina“ fungować. Ma być skerje kompas, kotryž w mnóstwje nowowudaćow mału orientaciju skići a čitarjow wćipnych čini na bohatu literaturu awtorow a přełožerjow „wottud“. Ke kóždemu wudaću słuša tež ze wšěmi dźesać publikacijemi spakowany „realny“ kófer. Tón steji potom něhdźe dźesać tydźenjow w jednej z priwatnych kniharnjow abo na městnosćach, hdźež tež zarjadowanja přewjeduja.

Dźens tydźenja swjećachmy w Smolerjec kniharni premjeru wosmeho wudaća rjadu­ „Paternoster“, w kotrymž wozjewjamy prawidłownje teksty našeho pisaceho doro­sta. Awtorki a awtorojo nowostki su Anna­maria Hadankec, Judith Handrikec, Božena Hojerec, Kira Hrjehorjec, Cecilija Neterec, Halina Pohončec, Julia Šnajderec, Luiza Šubertec, Clemens Bobka, Fabian Brycka, Michał Donat, Damian Dyrlich a Pětr Dźisławk. Wšitcy běchu sej z basnju abo powědančkom myto Literarneho wubě­dźowanja LND a Załožby za serbski lud 2017 zdobyli.

Wubědźowanje wotměwa so kóžde druhe lěto a je so tak móhłrjec hódna literarna kowarnja stało. Stajnje znowa smy jako jury překwapjeni, kajke krasne teksty naši młodźi pisaja, kelko hłuboko sahacych, druhdy samo nimale filozofiskich myslow so w nich wotbłyšćuje. Zdźěla su teksty jara chutne, ale w někotrych jewi so tež tójšto humora. Wokřewjaca je młodźinska lochkosć, kotraž z nich prudźi.

Logistika knihow w Němskej a němskorěčnym rumje wotpowěduje systemej pawčiny. Dźensa sej knihu w kniharni skazaš, jutře móžeš sej ju hižo wotewzać.

Wulkowikowar Koch, Neff & Volckmar ze Stuttgarta je jedyn z tych, kotřiž hižo wot lěta 1829 knihi do wšěch kónčin Němskeje rozšěrjeja. Załožer Friedrich Volckmar natwari w Lipsku wobchod, zo móhli kniharnje a nakładnistwa we wuskim kontakće być. Karl Voerster, pra­wnučk załožićela, bě 1928 prěni raz zmóžnił knihi kniharnjam přez nóc do­dawać. Z Němskej železnicu so dojedna, spěšnikam do wosom najwažnišich wulkoměstow Němskeje knižne wagony připójsnyć. Zrodźeny bě system dodawanja knihow přez nóc.

W Druhej swětowej wójnje so hospodarske twarjenja zničichu. Prowizorisce wěste dźěle znowa natwarichu, ale 1948 přesydli so mějićelska swójba politiskich přičin dla z Lipska do Stuttgarta. Lěto pozdźišo Lipšćansku firmu wuswojichu. W samsnym lěće wuńdźe w Stuttgarće prěni powójnski katalog knihow. Pod mjenom Koehler & Volckmar nasta w Kölnje nowe twarjenje za wulkowikowarja.