Wo knihach a kniharni (16.07.21)
Bórze so ludźo do lěćneho dowola podadźa. Što drje je to rjeńšeho, hač sej ćišćanu knihu za sebje a swoje dźěći sobu do kófra spakować. Tež tón, kiž doma wostanje, njech składnosć čitanja wužije. Ludowe nakładnistwo Domowina ma bohaty poskitk a za kóždy zajim knihu. Tuž njech kóždy/kóžda raz na krótki čas handy hasnje, zo by dožiwił(a) rjane wokomiki zanurjenja do serbskeho ćišćaneho słowa, do jeho klinčaceho zwuka. Mjeztym zo so mysle čitarjow wokoło móžneho dowola a nadźijomnje tež knihow pletu, dopřihotuje LND prospekt „Nowinkar“. Srjedź septembra dóstanje so wón k wam do listowych kašćikow. A tam, hdźež njeje móžno sej knihu direktnje kupić, skići onlineshop www.domowina-verlag.de najkrótši puć skazanja. Za Serbow w Delnjej Łužicy přihotujemy prospekt „Kniglicki“. Stajnje je tež za nas Hornjoserbow zajimawe jónu „přez płót“ pohladnyć, što drje delnjoserbski knižny program skići.
Wo knihach a kniharni (18.06.21)
Słónčne ćopłe wjedro nam wšěm tyje a nas k dalšim předewzaćam pohonja.
Tuchwilne wolóženja w zwisku z koronapandemiju nam jako nakładnistwu zmóžnjeja skónčnje zaso wosobinski kontakt z předawarjemi, kupcami a čitarjemi wudźeržować.
Wjeselimy so, zo je Rěčny centrum WITAJ po lońšej přestawce zaso čitanske wubědźowanje za wuknjacych 3. lětnika serbskich a serbšćinu podawacych šulow přewjedł. Štož so hewak w Smolerjec kniharni wotmě, su lětsa znatych wobstejnosćow dla na žurlu Serbskeho muzeja w Budyšinje přepołožili. Smolerjec kniharnja bě wězo z najnowšimi edicijemi přitomna. Hač nowe dyrdomdeje Findusa a Peterssona abo lóštne zabawne nowowudaće za dźěći, přitomni móžachu do knihow pokuknyć, a tójšto z nich zdoby sej dźěćace ruki.
Wo knihach a kniharni (21.05.21)
Zajimawa kniha dźowce abo synej, wnučce abo wnučkej k narodninam, k dnjej dźěsća abo cyle jednorje tak je rjany dar. Prašenje pak je, kotru jenož darić. To so tež ja často prašam. Móžnosćow pytać je wjele, hač w kniharnjach samych abo na online-portalach. Prawe wuzwolić jenož dyrbiš, a tu mam wulkotny pokiw.
Sćelak MDR Radijo Sakska knihi za dźěći tydźensce předstaja. Hač za mjeńše, kotrymž móža mać abo nan, wuj abo ćeta, sotra abo bratr předčitać, abo knihi za młodostnych – za kóždeho je něšto pódla. Zajimawe na tym je, zo dźěći, młodostni a rozhłosownicy wo wudaćach wšěch móžnych žanrow rozprawjeja. Druhdy su tež awtorojo a awtorki w studiju a wo swojej nowostce powědaja. W něhdźe połdramjeńšinskim přinošku zajimcy to najwažniše zhonja. Z pomocu prašenjow kaž „Što je će na knize wabiło?“ abo „Komu by knihu poručił/a?“ twori sej słuchar wobraz a móže rozsudźić, hač je to kmany dar. Rjane zdobom je, zo móžeš sej přinošk tež pozdźišo na internetowej stronje sćelaka wospjet naposkać. Wjac hač sto awdijow tam maja, a pytacy tuž z wěstosću to prawe nańdźe.
Wo knihach a kniharni (16.04.21)
Za wšitkich lubowarjow je kniharnja nadal wotydźenja wot 10 do 18 hodź. wotewrjena. Jeničke wuměnjenje je, zo wužiwaće při nakupje škitny nahubnik.
Jako nowostka je do Smolerjec kniharnje dóšła z nakładnistwa swj. Bena w Lipsku „Bistum Dresden-Meißen 100 Jahre Wiedererrichtung“. W njej stej mjez tójšto dalšimi přinoškami tež dwaj, napisanej wot serbskeju duchowneju dr. Jensa Buliša a Clemensa Hrjehorja. K samsnej hłownej temje 100 lět Drježdźansko-Mišnjanske biskopstwo wuda redakcija Časopisa za sakske stawizny, krajowědu, přirodu a wobswět swoje prěnje čisło Sakskich domizniskich łopjenow 2021. Tu staj mjez dalšimi awtorami dr. Měrćin Wałda a tohorunja dr. Jens Buliš.
Dalše nowowudaće rěka „Wo die wilden Tiere wohnen – Mein Leben als Naturführer in der Lausitz“ wot Karstena Nitscha z nakładnistwa Goldmann. Awtor je swojim wobkedźbowanjam přidał swójske njewšědne wobrazy wo přirodźe a zwěrinje.
Wo knihach a kniharni (05.03.21)
Třicećiny smy docpěli a wjeselimy so na dalše lěta z mnohimi knihami, čitanjemi a rozmołwami. Wutrobny dźak wam wšěm za wjelelětnu swěru a přichilnosć k Smolerjec kniharni. Dźak słuša kupcam, čitarjam, awtoram, towarstwu Přećeljo Smolerjec kniharnje, sobudźěłaćerjam LND a podpěraćelam.
Kelko skazankow, telefonatow a wězo poručenjow smy w minjenych 30 lětach dóstali a wobdźěłali, njemóžemy hižo rjec. Ale wěmy sej kupcow, čitarjow a awtorow wažić. Je rjane začuće, was w kniharni witać a was posłužować, wam radźić a z „dobrej knihu“ domoj hić dać. Móžemy z wulkeho poskitka LND, regionalnych nakładnistwow kaž tež cyłeje Němskeje čerpać. Někotrežkuli zajimawe wudaće je so tak k swojemu čitarjej dóstało.
Waše bohate wobdźělenje na njeličomny zarjadowanjach – knižne premjery, knižne předstajenja a literarne wječorki nam tuchwilu pobrachuja. Nadźijomnje móžemy was bórze zaso na literarne wječory witać. Awtorojo su runje tak njesćerpni kaž my, bohužel pak dotal hišće žanu dowolnosć nimamy prezencne čitanja poskićeć.
Wo knihach a kniharni (12.02.21)
Lube čitarki, lubi čitarjo, kiž, byrnjež naša kniharnja dale nochcyjo zawrjena była, swěru serbske knihi kupujeće, hdy sće poprawom posledni raz baseń Ćišinskeho čitali? Ow, njewěm so dopomnić, drje wjetšina z Was nětkle sćicha přiznaje. A ta abo tamny budźe stonać: Ach, toh‘ Ćišinskoh tla njezrozumiš. Ale to njetrjechi, kaž nam znazornjeja sćěhowace štučki z basnje „W zymje“ z cyklusa „Za ćichim“:
Zemja błyskoce so w čistej pyše,
hdyž so hwězdy z njebjes saja běłe.
Kerki, štomy jako w meji kćěja,
zasłyšeć pak njeje mejskich pěsni.
Sněh so wodnjo, w nocy saje, saje –
we wsach, na pućach so knjejstwa přima.
Sankow, smykawow so hólčec přima,
běha, brodźi po sněhowej pyše.
Njech tež wječor doma swar so saje,
přeměrić te sepje dyrbi běłe;
a móc w lodowej so hrěje pěsni,
módre, čerwjene zo lica kćěja.
Połne běłych róžow wokna kćěja,
hdyž do běłych barbow zyma přima.
Wonka na sanjach so lubi pěsni,
k lóštnej rejce spěwa běłej pyše.
Zajac za włosy so drapa běłe,
hdyž na kožušk hońtwjer z třělby saje.
Hdyž so saje sněh a běłe wonka
wšo a wokna kćěja w zymnej pyše,
stwička přima mje, sym dobry pěsni.
Wo knihach a kniharni (15.01.21)
Před někotrymi lětami wobkedźbowach w Berlinje mi dotal njeznaty fenomen: Widźach dźeń a wjace młodostnych, kotřiž swoje šmóratko na njewšědne, płone wašnje blisko k hubje dźeržachu, zo bychu do mikrofona rěčeli. Kak pak runočasnu mobilnu rozmołwu sćěhować, hdyž je horni dźěl nastroja ze zatwarjenym słuchatkom daloko wot wucha zdaleny? Dyrbju přiznać, zo sym wotmołwu na swoje prašenje hakle po wěstym času zhonił. Město pisanja krótkich powěsćow, štož bě w 90tych lětach w formje SMSkow hišće nowa, atraktiwna alternatiwa k telefonatam, nabywaše w běhu lět zaso ertna komunikacija na woblubowanosći: rěčane a wotposkane powěsće. Nowe zwučenosće pokazuja so na wšelakich polach: streaming, podcast, posłužowanje nastrojow z rěču.
Wo knihach a kniharni (11.12.20)
Nětko tež my ju za sobu mamy – našu prěnju nakładnisku knižnu online-premjeru. Njeje drje to žana sensacija w času, hdyž su słužbne konferency, uniwersitne seminary a awtorske čitanja před wobrazowku uzus a samo trěbne. A přiwšěm bě to nowosć za serbski knižny swět a wěsty test, kak našich potencielnych čitarjow, dźensa dźeń bóle rozbrojenych po swěće, docpějemy. Zo tworješe runje antologija „Susodźa“ naš digitalny zazběh, njech je připad, ale po mojim zdaću derje trjecheny. Wotdoma móžachmy přez woknješko-wobrazowku přihladować a słuchać, što wědźeštaj nam Měrana Cušcyna a Pětr Dźisławk wo swojich (drje fiktiwnych) susodach powědać. Hdyž bě dobra hodźinka nimo, sym změrowany swój ličak hasnył z wěstym začućom, zo bě to wuspěch za nakładnistwo a za knihu.
Wo knihach a kniharni (06.11.20)
Je nazyma! Dny bywaja krótše, je potajkim čas so za ćopłe kachle sydnyć, sej słódny čaj zesłodźeć dać a k tomu rjanu knihu do ruki. Rjenje by było, njebychu tu třo wokoło běhali, kiž chcedźa zabawjeni być. Byrnjež mojej holcy hižo wjetšej byłoj, je tola rjenje, hdyž mama něšto předčita.
Tak smy sej knižku z pjera Marca-Uwe Klinga wuhrjebali „Dźeń, na kotrymž je wowka internet skóncowała“. Je da tajkele něšto móžne? Mój Božo, cyle bjez interneta – to tola dźensa scyła wjac njeńdźe! Ow haj, to bychmy wšitcy hłupje hladali. Awtor knihi je wjetšinje swojich kenguruwowych chronikow dla znaty. Wón pak tež za dźěći pisa. Najnowšej twórbje stej „Das NEINhorn“ a „Dźeń, na kotrymž je dźěd woduwarjak na kachle stajił“ – lóštne a směšne powědančka.
Wo knihach a kniharni (09.10.20)
Lěta 1990, spočatk decembra, w Nowym Casniku čitaš slědowacu rozprawu: „Naša Serbska pratyja da w tutym lěće dołho na so čakać. Tomu so nichtó njedźiwa w času wulkich přewrótow. Tuž podach so njedawno jako sobudźěłaćerka serbskeho nakładnistwa na puć do Delnjeje Łužicy, zo bych rěčała z ludźimi, kotřiž hižo dołhe lěta naš kalender w swojich wjeskach předawaja. Wuzwolich sej župu Gubin/Baršć, dokelž je tam sobu najwjace woteběrarjow Pratyje ... To so wě, zo njezetkach wšitkich předawarjow Pratyje doma, wšako bě to dźěłowy dźeń dopołdnja. Ale ći, z kotrymiž powědach, su wšitcy zwólniwi Pratyju dale předawać, tež hdyž wona tónraz trochu pozdźe přińdźe a najskerje tež kusk dróša budźe, jako smy to lěta dołho zwučeni byli.“
