Ingrid Kalensee a Brigitte Mahnkopf stej zhromadnje wudałoj knihu „Krabat und Schadowitz. Geschichte einer Spurensuche in der Lausitz“. Awtorka Ingrid Kalensee wuwučowaše na wysokej šuli za socialnu pedagogiku w Mannheimje z ćežišćom dźěćaca a młodźinska literatura. Při za­běrje z figuru Krabat nasta přeće, wjace zhonić wo nim a wo Łužicy jako njeznatej krajinje. Wot lěta 1991 sćěhowachu lětne wopyty zhromadnje z přećelku Renatu Schedler a 1997 samo přednoški. Po lěće 2005 (awtorku je boža ručka zajała) bě nadźija na wudaće swójskeje knihi wo Krabaće wotewrjena. Pomoc přińdźe wot jeje něhdyšeje koleginy Brigitty Mahnkopf. Wona přestudowa wšitke materia­lije, wupytane we wšelakich archiwach a krajach, a noticy, přehlada fota a spisa město awtorki tutu knihu. Zawěsće budu so w Kulowje, Čornym Chołmcu, Ždźarach a w druhich serbskich wsach nad wudaćom tuteje knihi z awtorkomaj a knjenju Schedler wjeselić.

Runje dźens tydźenja je awtorka Lubina Hajduk-Veljkovićowa šulerjam Budyskeje Serbskeje zakładneje šule ze swojej­e najnowšeje dźěćaceje knihi „Za wšě pady přećelki!“ čitała. A kaž hižo w Ralbicach a Chrósćicach je tež tam zajim­ młodych čitarjow zbudźiła. Přeće za knihu, w kotrejž wo konje dźe, su dźěći na druhich čitanjach stajnje zaso wuprajeli. Tež z mojeho časa, jako w bi­bliotece dźěłach, dopominam so na hromady konjacych knihow, kotrež sej holcy wupožčowachu. Haj, běchu to wosebje holcy, a za nje su „Za wšě pady přećelki!“ w prěnim rjedźe myslene. Jim, kotrež bydla tu w serbskej wokolinje, je so z předležacej nowostku takrjec přeće spjelniło, nimo toho je stawizna do jich znateho wobswěta zapo­łožena.