Wo knihach a kniharni (23.10.15)
Přez kromu talerja pohladnyć, nic naposledk na polu zjawneho literarneho žiwjenja, je spomožne a „přinjese“ stajnje něšto, wšojedne hač awtorej abo literarnje zajimowanemu čitarjej. Druhdy zrodźi so při tym myslička, so z tym abo tamnym awtorom bliže zeznać chcyć. „Připinjene“ informaciske łopjeno Sakskeje literarneje rady tule potrjebu za naš region přikładnje spjelni. A nic jenož to, wšako wuńdźe w nakładźe 2 500 eksemplarow a so po cyłej Němskej rozšěrja. Tak je tež multiplikator za serbsku literaturu. Lětsa na přikład předstajejo spisowaćela Bena Budarja. Wobšěrny přinošk bě tež wěnowany Serbskemu kulturnemu leksikonej.
„Angezettelt“ wuńdźe z lěta 2000. 40stronski zešiwk wuchadźa trójce wob lěto a informuje wo wšelakich wobłukach literarneje krajiny Sakska. Jednotliwe zešiwki maja druhdy titulowu temu, kotrejž so wšelake rubriki přizamknu. W kóždym wudaću staj nimo toho portretaj sakskich awtorow abo přełožowarjow.
Wo knihach a kniharni (09.10.15)
Zaběram so tuchwilu z nowym projektom, kiž ma poměrnje mało z produktami činić, kotrež smy dotal w Ludowym nakładnistwje Domowina wudawali. Wotnětka chcemy mjenujcy tež do wašich digitalnych polcow – derje, cyle nowe to njeje, myslu-li na naše e-booki. W času, hdyž je mnohim samozrozumliwe, so za pućom abo zajimawostkami w cuzbje nic druhich ludźi, ale swój smartphone prašeć, abo k nakupowanju do onlineshopa hić, běše na času rozmyslować, kak dóstanjemy swoje produkty na nastroje, kotrež so wšědnje wužiwaja. Abo kak wuwiwamy produkty za tablety a smartphony.
Wo našim projekće, Towaršny spěwnik jako app wudać, sće hižo tu a tam čitać móhli. Što pak za tym do dźěła tči, na čo mamy při zwoprawdźenju dźiwać a kajki je puć wot ideje hač k hotowemu produktej, to runje nazhonjamy.
Wo knihach a kniharni (11.09.15)
Před třomi tydźenjemi je so šulske lěto započało a šwita nowačkow nětko do šule chodźi. Sobu jako prěnje wuknu dźěći jednotliwe pismiki, zo bychu so prawje bórze do čitanja a pisanja dać móhli. Serbski alfabet je tež był zakład za nowowstku Alfonsa Frencla. W publikaciji z titulom „Mój serbski słownik“ wěnuje so wón wosebje woteznatym a njewšědnym serbskim wurazam a podawa zajimowanemu čitarstwu na popularne wašnje dohlad do stawiznow rěče. Swěrni čitarjo Frenclowych knihow pak njetrjebaja so bojeć. Daloki swět, wo kotrymž wě awtor stajnje na tak putace a nazorne wašnje rozprawjeć, so tež w aktualnym wudaću jewi. Wšako njeje so wón jeničce z maćeršćinu zaběrał, ale rysuje tež zajimawe paralele k druhim rěčam a krajam.
Wo knihach a kniharni (14.08.15)
Dobry tydźeń dźěćom w Sakskej hišće zbywa, zo bychu so wočerstwili. Te abo tamne je to tež w serbskim prózdninskim lěhwje we Wodowych Hendrichecach činiło. Štó pak wě, zo su so tajke lěhwa tež hižo před sto lětami přewjedli? Runje dźensa před 91 lětami steješe w Serbskich Nowinach sćěhowacy „Postrow z prózdninoweje kolonije serbskich dźěći w Mělníku“:
Wo knihach a kniharni (24.07.15)
„Wroblik Frido a honač Bobi“ njeje literarna koprodukcija Jěwy-Marje Čornakec a Jurja Kocha, kaž sej to znajerjo dźěćaceje literatury nětko snano mysla. Ně, to je titul noweho wabjenskeho prospekta našeho nakładnistwa. 30 hornjoserbskich dźěćacych knihow brošurka nadrobnišo wopisuje. Nimo toho nańdu zajimcy zapis dalšich něhdźe 90 hornjoserbskich dźěćacych knihow inkluziwnje słuchoknihow, kotrež su aktualnje na předań. Brošurka je kónc junija dypkownje k zahajenju doprózdninskeje čitanskeje turneje LND za dźěći wušła.
Wo knihach a kniharni (10.07.15)
„Pingufant za Pawla“ – tak rěka nowostka Ludoweho nakładnistwa Domowina, kotruž je Thomas Binder njedawno w Serbskimaj zakładnymaj šulomaj Budyšin a Chrósćicy zhromadnje z přełožowarjom Michałom Nukom předstajił. Žortna stawizna je dźěći tak putała a zajimowała, zo chcychu ju hač do kónca předčitanu měć. Tola kónc wostajištaj wotewrjeny.
Wo knihach a kniharni (12.06.15)
Po puću mjez Baćonjom a Prawoćicami wuhladaš z awtom nimo spěchajo nimale kóždy dźeń jednotliwych putnikow z wačokom a kijom, kotřiž du po Jakubowym puću. Što jich pohnuwa so na puć podać a z pěši putnikowanjom zwjazane ćeže na so wzać? Kóždy z nich ma swoje přičiny. Kotre móža to być, móžeće sej na přikład w nowostce „Ze žohnowanjom na puć. Serbja ducy k hnadownym městnam“ čitajo wotkryć. W knize, kotruž je Gerat Wornar njedawno w LND wudał, je wjace hač třiceći žiwych awtorow ze swojimi přinoškami zastupjenych.
Tak je so mjez druhim Günter Měrćink na putnikowanje nastajił, po tym zo běštaj jeho přichodnaj staršej nahle zemrěłoj a mandźelska na raka schorjeła: „Wědźach a začuwach, zo budźe nam paćer k Janej Pawołej II. wo zastupnu próstwu pola Boha Knjeza pomhać a zo so nam pokaza wupuć z ćmoweje nocy, kotraž nas wobdawaše ... Wot toho dnja podach so wědomje na putnikowanje po slědach Jana Pawoła II., wopytujo najwšelakoriše městna jeho skutkowanja a česćowanja. Na tutych městnach prošach přeco zaso, zo by moja žona ćežu chorosće přewinyła a Bóh ju a našu swójbu njewopušćił ... “
Wo knihach a kniharni (15.05.15)
Ingrid Kalensee a Brigitte Mahnkopf stej zhromadnje wudałoj knihu „Krabat und Schadowitz. Geschichte einer Spurensuche in der Lausitz“. Awtorka Ingrid Kalensee wuwučowaše na wysokej šuli za socialnu pedagogiku w Mannheimje z ćežišćom dźěćaca a młodźinska literatura. Při zaběrje z figuru Krabat nasta přeće, wjace zhonić wo nim a wo Łužicy jako njeznatej krajinje. Wot lěta 1991 sćěhowachu lětne wopyty zhromadnje z přećelku Renatu Schedler a 1997 samo přednoški. Po lěće 2005 (awtorku je boža ručka zajała) bě nadźija na wudaće swójskeje knihi wo Krabaće wotewrjena. Pomoc přińdźe wot jeje něhdyšeje koleginy Brigitty Mahnkopf. Wona přestudowa wšitke materialije, wupytane we wšelakich archiwach a krajach, a noticy, přehlada fota a spisa město awtorki tutu knihu. Zawěsće budu so w Kulowje, Čornym Chołmcu, Ždźarach a w druhich serbskich wsach nad wudaćom tuteje knihi z awtorkomaj a knjenju Schedler wjeselić.
Wo knihach a kniharni (24.04.15)
Runje dźens tydźenja je awtorka Lubina Hajduk-Veljkovićowa šulerjam Budyskeje Serbskeje zakładneje šule ze swojeje najnowšeje dźěćaceje knihi „Za wšě pady přećelki!“ čitała. A kaž hižo w Ralbicach a Chrósćicach je tež tam zajim młodych čitarjow zbudźiła. Přeće za knihu, w kotrejž wo konje dźe, su dźěći na druhich čitanjach stajnje zaso wuprajeli. Tež z mojeho časa, jako w bibliotece dźěłach, dopominam so na hromady konjacych knihow, kotrež sej holcy wupožčowachu. Haj, běchu to wosebje holcy, a za nje su „Za wšě pady přećelki!“ w prěnim rjedźe myslene. Jim, kotrež bydla tu w serbskej wokolinje, je so z předležacej nowostku takrjec přeće spjelniło, nimo toho je stawizna do jich znateho wobswěta zapołožena.
Wo knihach a kniharni (02.04.15)
Hdyž so ze swojimi přećelemi w socialnych syćach skontaktuješ, nańdźeš tam stajnje tež retomas wosobinskich fotow swójby, eksotiskich dowolowych cilow, swjedźenjow abo – cyle profanje – fotografowane talerje z jědźu abo škleńcy z napojemi, kotrež su sej zesłodźeć dali. Tež dźensa jara woblubowane tak mjenowane selfije njesmědźa při tym falować. Wšitko so zapopaduje, dokumentuje a zjawnosći sobu zdźěla. Do albumow, kaž hišće před generaciju, so tele wobrazy njelěpja. Kotru wahu pak změja wone za někotre lěta? Budźemy so na z nimi zwisowace dožiwjenja wědomje dopomnić? Wotbłyšćuja tele fota na přiměrjene wašnje dźensniše žiwjenske poměry w Serbach, we Łužicy?
